Foto aansprekend maken in de nabewerking

Onlangs heb ik een halve dag in de Lepelaarhut in de buurt van Almere gezeten in de hoop een IJsvogel mooi voor de lens te krijgen. Uiteindelijk is dat gelukt, maar die IJsvogel zit niet de hele dag te poseren op een takje dichtbij. Zo werkt het niet, er is veel geduld bij nodig. Dat betekent ook dat er uren voorbij gaan zonder IJsvogel. Daarin houd ik altijd de omgeving in de gaten in de hoop dat er toch iets interessants gebeurd, zoals:

• Andere aanwezige vogels. Deze waren er wel. Uniek voor mij was dat er Knobbelzwanen, Wilden Zwanen en Kleine Zwanen in de buurt aanwezig waren, maar fotografisch op een niet interessante afstand. Ik heb wel af en toe gecontroleerd of er toch eentje dichterbij zou komen maar dit is niet gebeurd. 
• De IJsvogel zelf zat redelijk veel in de buurt van de hut, dat geeft ook de mogelijkheid om een plaatje van de vogel in zijn natuurlijke biotoop te maken, dat is weer eens wat anders dan vol in beeld op een takje.
• Er zit daar in de buurt een koppel Zeearenden. En het gebeurt af en toe dat er een overvliegt of zelfs op een eiland voor de hut landt. Dat zijn buitenkansen en reden om te blijven opletten.
• Bovendien zaten er twee reigers op redelijke afstand, een Blauwe en een Grote Zilverreiger. Vrij regelmatig vloog een van beiden een paar meter verder, vrijwel direct gevolgd door de ander. Dat gedrag viel op en het gaf ook kansen. 

Dit laatste resulteerde in deze foto:

Landende Grote Zilverreiger

Het is niet makkelijk om een witte vogel die vol in het zonlicht staat vast te leggen zonder dat hij overbelicht raakt. Dit had ik bij een eerdere opname al geconstateerd en ik had daarom een stop onderbelicht, waarmee het wit net niet overbelicht werd. Bijkomend voordeel is dat het hoekje waar ze af en toe gingen staan vrij donker was, dat werk nu nog donkerder. Toch vind ik bovenstaande foto niet geweldig: de Blauwe Reiger leidt enorm af en de Zilverreiger staat dicht voor de achtergrond wat onrustig is. De houding van de Zilverreiger vind ik wel mooi, de foto is zeer scherp en de opspattende waterdruppels geven wat dynamiek aan het beeld. De reflectie in het water voegt zeker iets toe. Kortom: goed, maar niet goed genoeg naar mijn smaak. Weggooien wilde ik ook niet. Een beter beeld had ik hier niet van, dus wat nu? Uiteindelijk heb ik mijn toevlucht gezocht in Photoshop. In de nabewerking is het ook mogelijk om een beeld aan te passen aan de wens van de fotograaf. Dit gebeurde een eeuw geleden al in donkere kamers, nu kan dat softwarematig.

Resultaat:

Landende Zilverreiger in de herkansing

Ik heb het volgende aangepast:

• Het meest opvallende is natuurlijk de afwezigheid van de Blauwe Reiger. Deze heb ik geselecteerd en met Content-Aware Fill weggepoetst. De reflectie niet vergeten, heel belangrijk.
• In Bridge heb ik de donkere partijen (zwart en schaduw) donkerder gemaakt.
• Met Burn (NL: tegenhouden) heb ik in de achtergrond de hooglichten nog wat donkerder gemaakt.
• Tenslotte de achtergrond geselecteerd en de verzadiging flink teruggeschroefd. Door de vogel hierin niet mee te nemen blijft de snavel wel lekker felgeel. De blaadjes in de rechterbovenhoek worden hierdoor minder opvallend. Dat is belangrijk, want zij moeten de aandacht niet pakken.

Het resultaat is een minder natuurlijk beeld, maar wel veel sterker. Persoonlijk spreekt mij dit veel meer aan en nu ben ik tevreden mee. 

Conclusie: als de foto niet is geworden zoals van tevoren verwacht, kan er misschien in de nabewerking toch iets moois van gemaakt worden. 

Weggooien kan altijd nog.

Bedankt weer voor het lezen.

Robert van Brug