maandag 31 maart 2014

Fotografisch verslag tennistoernooi

Eind maart is het bij mijn tennisvereniging gezellig druk met het Bokt Open Voorjaar toernooi. Een aantal jaar geleden is dit nieuw opgezet om net voor de start van de competitie nog wat wedstrijdritme op te kunnen doen. Ik ben benaderd door de organisatie om fotografisch verslag te doen. Omdat ik verder geen vrijwilligerswerk doe is dit mijn bijdrage.

Het is niet de eerste keer dat ik dit doe: ook in 2010 en 2012 heb ik foto's gemaakt, toen van het zomertoernooi. Daardoor ben ik bij de vereniging inmiddels wel een min of meer bekende fotograaf.

Ik had alleen niet veel tijd, dus ik ben een paar keer een uurtje foto's wezen maken. Een rondje langs alle banen, veel spelers erop zetten en met een beetje geluk pak je een leuke spelsituatie mee. Ik heb het voordeel dat ik zelf tennis en dat maakt het anticiperen eenvoudiger. Ook ken ik veel spelers wat het makkelijker maakt in te schatten wat leuke foto's gaat opleveren.

Als het enigszins kan probeer ik actiefoto's te
maken waar de bal ook nog in beeld is.

Op deze wijze kunnen beide partners van een dubbel tegelijk op de foto

Een foto van een service goed timen vereist enige oefening. 

Leuke expressie, fijn voor de fotograaf. 

Felicitaties na afloop van de partij

Ook de momenten dat er niet getennist wordt zijn belangrijk: de felicitaties achteraf, rustende spelers op een bankje, publiek langs de baan: het hoort er allemaal bij.

Op weekdagen werd er 's avonds getennist wat betekent dat de zon vervangen is door kunstlicht. Met behoorlijk extreme instellingen (f/2.8, 1/400e sec, ISO 6400) is het toch gelukt om ook hiervan opnames te maken





De bal is niet meer helemaal scherp op deze foto's maar dat voegt ook wel weer wat dynamiek toe.
Ook is voor de oplettende kijker hier bij iedere speler meer dan 1 schaduw te zien waaruit blijkt dat dit bij kunstlicht is gespeeld.

En toen kwam ik er achter dat de foto's bij vertoning op het grote TV-scherm uitgerekt werden tot breedbeeld formaat. Mijn 3:2 foto's werden door de TV omgezet in 16:9, waardoor de spelers wel erg breed werden. Voor de heren niet zo erg, voor de dames weinig flatteus. Dus de laatste serie is in breedbeeld:

Snoeiharde forehand, het hele lijf doet mee in deze actie





Clubhuis met wedstrijdleiding

Het bord waar normaal een baan gereserveerd
kan worden was geblokkeerd door het toernooi.

Publiek langs centercourt.

Damesdubbel op centercourt, met publiek op
terras (prachtig weer!) en het clubhuis in beeld.
Foto gemaakt met 24 mm groothoek lens.

Even rusten bij de wissel

Fraaie backhand van deze dame.
Al met al leuk om te doen, al kost het behoorlijk veel tijd.
Helaas was ik niet in de gelegenheid om de finaledag vast te leggen. Ook toen was het prachtig weer wat veel publiek (en dus sfeer) met zich meebrengt. Ook de blije gezichten van de kampioenen zijn een dankbaar onderwerp. Maar hopelijk heb ik hiermee een redelijk overzicht gegeven.

De toernooifoto's zijn te bekijken via Flickr.

Bedankt voor het lezen,

Robert van Brug

woensdag 26 maart 2014

CKE Fotogroep 5: opdracht complexe belichting

Na een aantal avonden met theorie en uitproberen in de fotostudio, en daarna nog een avond studiowerk, werd het tijd om aan de opdracht te werken. Die luidde:

Maak 1 foto waarbij zichtbaar tenminste drie soorten licht zijn gebruikt.

Dat lijkt misschien niet zo moeilijk, maar het is lastig. De uitdaging zit in twee zaken: de kleurtemperatuur van de diverse soorten licht is verschillend, en de lichtbronnen moeten met elkaar in balans worden gebracht.

Omdat verder niets is vastgelegd, heb ik allerhande ideeën de revue laten passeren: maanlicht, sterrenhemel, flitser, langsrijdende auto's: de mogelijkheden zijn enorm. Ik had op een gegeven moment iets bedacht waarbij de sterrenhemel 1 lichtbron zou zijn, maar dit was lastig te realiseren. Bovendien was het erg vaak bewolkt en regenachtig. Uiteindelijk gekozen voor een alternatief.

Basis voor de uiteindelijke foto was een portret, van wie stond niet vast, waarbij de persoon belicht wordt door een kaars. Een kaars is een continue lichtbron met een kleurtemperatuur van rond de 1200K. Extreem lage waarde dus.
Geïnspireerd in de fotostudio van CKE zou de tweede lichtbron kunnen bestaan uit een flitser die door het haar van het model heen schijnt, waardoor een lichtkrans ontstaat. Een flitser is een discontinue lichtbron met een kleurtemperatuur van 5500K.
Maar het moesten er drie zijn. De kerstverlichting moest uitkomst bieden. Dit is ook een continue lichtbron die vrij zwak licht verspreid (niet instelbaar) met een redelijk warme kleurtemperatuur van rond de 5000K. Door deze in de achtergrond op te hangen, ver buiten het scherptedieptegebied, zouden mooi onscherpe lichtbollen ontstaan in de achtergrond. Dit lukt alleen maar als het gekozen diafragma heel groot zou zijn, een klein diafragma zou juist sterren opleveren. Het karakter van de onscherpte wordt bokeh genoemd. Bij betere objectieven ziet deze er fraaier uit.

Als locatie zou mijn eigen huiskamer dienen, waarbij naast de genoemde lichtbronnen alle overige verlichting uit zou moeten en de gordijnen dicht. Tijdstip wordt dan 's avonds om verder licht uit te sluiten. In de voorbereiding had ik al wat uitgeprobeerd, de kerstverlichting opgehangen en getest met welk objectief ik hoe moest scherpstellen om mooie lichtbollen te krijgen. En op welke afstand moet het model dan staan? Mijn buurmeisje Anne wilde wel als model optreden, wat uiteindelijk tot de volgende foto leidde:

Nikon D600 + 50 mm f/1.4G
ISO800, f/1.8, 1/25e sec. uit de hand gemaakt
Ten opzichte van het plan heb ik uiteindelijk nog 1 ding gewijzigd: de flitser is vervangen door een LED zaklamp. Op half vermogen leverde deze de juiste hoeveelheid licht en doordat dit ook een continue lichtbron is was het voor mij veel makkelijk positie bepalen. Nu had ik echter niets meer aan het statief met flitser achter Anne, maar gelukkig wilde mijn vrouw de zaklamp wel vasthouden.
En er was nog een reden om voor de zaklamp te kiezen: de flitser wordt op afstand bediend door de ingebouwde flitser van de camera, maar als er zo dichtbij het model gewerkt wordt dan wordt het gezicht onherroepelijk teveel belicht, het overstraalt de kaars. Ook als de pop-up flister op -3EV wordt ingesteld wat de laagste waarde is. De zaklamp loste ook dit probleem op.
De combinatie van instellingen leverde het beeld op dat ik voor ogen had. Nu was het alleen nog zoeken naar een aansprekend beeld, want alleen drie lichtbronnen is weliswaar lastig maar nog geen mooie foto. Ik heb verschillende dingen geprobeerd en op een gegeven moment zag ik de kaarsvlam weerspiegelt in Anne's ogen en toen wist ik dat ik goed zat.

Enige probleem was dat ISO800 nodig was onder andere om de bokeh mooi over te laten komen. Gevolg was dat mijn halve woonkamer goed zichtbaar in beeld kwam, want ik had geen zwart achtergronddoek gebruikt. In de nabewerking heb ik de achtergrond daarom een paar stops onderbelicht om alle elementen die afleiden uit beeld te laten.
Ander punt in de nabewerking was de verschillende kleurtemperaturen. De kaars is heel anders dan de andere lichtbronnen. In theorie moet geprobeerd worden met bijvoorbeeld kleurfilters over lampen om de kleurtemperatuur op elkaar af te stemmen. Ik heb dit uiteindelijk niet gedaan omdat het hoofdlicht, het enige licht dat het gezicht verlicht, leidend was.

Toen de opdracht geslaagd was ben ik nog aan het stoeien geslagen met wat varianten, zoals deze, waarbij de kaars door een smartphone vervangen is:


Vervolgens leek het mij leuk als Anne de kaars zou uitblazen. De rook die dan zou ontstaan zou door de zaklamp van achter verlicht worden waardoor deze mooi in beeld zou komen. Maar dan is wel het hoofdlicht weg, waardoor het gezicht een zwarte vlek zou worden. Dit heb ik geprobeerd op te lossen door een tweede kaars vlakbij de eerste te zetten. Deze stond echter verderaf waardoor er minder licht op haar gezicht viel, maar ik vind het resultaat toch leuk genoeg om te laten zien:



Als de nasmeulende kaarspit als lichtbron telt zijn er hier dus 4 lichtbronnen. En de rook geeft ook zelf nog wat licht: 5 zelfs! In de nabewerking de woonkamer weer donkerder en het gezicht juist lichter gemaakt.

Als afsluiter hebben we toen iets heel anders geprobeerd: met een ventilator het mooie lange haar in beweging brengen en daar van achter doorheen flitsen waardoor een dynamische glamourvolle foto ontstaat.

Nikon D600 + 50 mm f/1.4G
ISO 800,  1/30e sec, f/4

Hier is maar 1 soort licht gebruikt: flitslicht. Zowel de pop-up flitser die het gezicht belicht als de reportageflitser die door het haar heenflitst zijn van dezelfde soort. Het resultaat van een ventilator is onvoorspelbaar dus hier dienen een paar pogingen gedaan te worden voordat er iets moois tussenzit. Het valt buiten de opdracht, maar ik vond het resultaat te leuk om niet te laten zien.

Veel dank aan Anne voor het poseren en geduld. En dank aan de lieftallige assistente met de zaklamp.

Bedankt voor het lezen,

Robert van Brug



maandag 24 maart 2014

Vogelhutfotografie: Hut 1 Han Bouwmeester

Midden Maart 2014 heb ik samen met Wim Werrelman een dag in een fotohut doorgebracht. Dit keer een hut van de bekendste verhuurder van fotohutten in Nederland: Han Bouwmeester. Zijn hutten zijn gesitueerd in het mooie Twente. Han verhuurt al geruime tijd een aantal hutten en dat is te merken: de organisatie is prima, iedere stap in het proces klopt. Een aantal zaken die ik als prettig heb ervaren op een rijtje:
  • Duidelijke afspraken
  • Prettige en snelle communicatie
  • Goede documentatie. Wel erg veel, ik kreeg in totaal een stuk of 20 pagina's.
  • Redelijke prijs, zeker gezien de kwaliteit.
  • Goede service: zo had ik een geheugenkaartje in de hut laten liggen en dat wordt opgestuurd.
De hut zelf is goed. Wat er fijn aan is:
  • perfect laag standpunt, op ooghoogte met de vogels, vlak over het water wat mooie reflecties mogelijk maakt. Dit is essentieel.
  • goed in open plek in bos gelegen zodat er redelijk veel licht doorkomt
  • mooie stammetjes langs de rand van de vijver
  • keurig aarde/mosrandje aan het einde van de vijver
  • heel veel lege ruimte achter de vijver waardoor een mooie rustige achtergrond wordt bereikt
  • geen spiegelglas. Voor sommigen is dit een nadeel (beweging en geluid van de fotograaf is waarneembaar voor de vogels), maar ik zie meer voordeel (scheelt ongeveer een stop licht)
  • Materiaal om van alles te organiseren in kist achter de hut aanwezig (schepnet, pikhaak, schop, etc.)
  • Gordijntjes/camouflagenet om inkijk verstoring vanuit de hut te minimaliseren
  • Logboekje waarin bijgehouden kan worden wat er zoal waargenomen is.
  • Kachel. Kost extra en is niet altijd nodig, maar op hele koude dagen geweldig. Wij hebben er geen gebruik van gemaakt.
  • Ruim genoeg opgezet, al onze spullen konden er prima in.
  • De hut is standaard voorzien van 2 Benro schommelkoppen. Met behulp van een snelkoppeling (type Arca Swiss) is montage snel en goed mogelijk.
  • Nog beter dan de schommelkoppen is dat deze op rails staan waardoor zij heel soepel van links naar rechts verplaatsbaar zijn. Dit werkte fantastisch.
  • Er zijn een aantal stammetjes aanwezig die gebruikt kunnen worden om neer te zetten.
  • Er is een waterreservoir van waaruit het waterpeil eventueel verhoogd kan worden.
Er zijn altijd een aantal verbeteringen mogelijk. Dit viel Wim en mij op:
  • De barkrukken bieden weinig steun en zijn wankel. Ergste is echter dat zij enorm piepen en kraken, dit verstoort wel degelijk.
  • Er hangen een aantal gordijnen/camouflagenetten. De gordijnen zouden eigenlijk allemaal camonetten moeten zijn. Er zijn drie luiken aanwezig, waarbij alleen voor de buitenste twee een mooi mechanisme aanwezig is om ze vast te zetten.
Uitzicht vanuit de hut
Foto gemaakt met Samsung Galaxy S3 smartphone

Hut 1 heeft een nadeel ten opzichte van de andere hutten: er worden niet veel bijzondere soorten waargenomen. Mede hierom is de huur lager. Wat hebben wij dan wel gezien?

Dit beeld riep bij mij meteen deze bewerking op.
Voor het eerst heb ik een foto zo 'mishandeld', maar ik kon het niet laten. 
Koolmezen, heel veel koolmezen. Ik heb ze ook dagelijks in mijn tuin, maar daar kan ik er niet zulke mooie foto's van maken. Ook zijn het vrolijke vogeltjes die mogelijk meer gewilde soorten aantrekken.

Boomklever

Deze opname toont een andere tekortkoming voor vogelfotografen: de meerderheid van de vogels rond deze hut is geringd. En niet 1 keer met een subtiel metalen ringetje, maar overdadig, soms met 4 felgekleurde ringen rond de pootjes. Zonde en het heeft menige opname verpest die verder prachtig was. Dit is trouwens van tevoren netjes gecommuniceerd, maar het viel me toch tegen.

Merel (vrouw)
Deze pose vond ik wel leuk. Het opwippende staartje is volledig onscherp door de relatief lange sluitertijd. Ook deze dame is geringd overigens, maar niet overdreven.

Houtduif
Ook de Houtduif zie ik dagelijks in mijn achtertuin, maar door de vijver, het extreem lage standpunt, de vage achtergrond en het fotogenieke stuk boomstronk wordt dit toch een fraaie opname. En door de pose zijn de ringen niet zichtbaar.

Woelmuis
Deze Woelmuis was helemaal gewend aan de gang van zaken rond de hut. Hij snoepte van het aanwezige vogelvoer en schrok niet van de aanwezige vogels. Heel rap schoot hij heen en weer, tussen stammetjes door en onder en over obstakels heen. Hoogtepunt was dat hij op zijn achterpootjes ging staan om de hut in te kijken, hij zat op 20 cm van mijn gezicht. Maar maak er maar eens een foto van, hij is zo beweeglijk. Ik heb op een gegeven moment gezien dat hij dit tunneltje van schors in dook en heb er op gegokt dat hij er ook weer door terug zou komen. En dat deed hij. Leuke afleiding.

Glanskop
De Glanskop is het meest zeldzame dat we die dag gezien hebben. Met ring, dat wel. Hier zat hij prachtig op een bemost stuk boomstronk op slechts een paar meter. Dit is de hele opname, dus het detail dat zichtbaar is is enorm.

Eekhoorn
Naast de Woelmuis hadden we nog een zoogdier, deze fraaie Eekhoorn die af en toe kwam kijken.

De omstandigheden die dag waren redelijk uitdagend: bewolkt en dus behoorlijk donker. Dat betekent automatisch een groot diafragma, maar tegelijk zoveel mogelijk millimeters. Ik heb een tijd met 300 mm op f/2.8 gewerkt wat ik normaal niet doe omdat de brandpuntsafstand te kort is, maar in een kijkhut gaat het. Wát een fantastisch objectief is het dan. Overigens is bewolking voor fotografie een vloek en een zegen tegelijk. Een vloek omdat er weinig beschikbaar licht is, een zegen omdat het licht mooi diffuus is.
Zodra er iets meer licht kwam heb ik de 1.4x teleconverter ertussen gezet. En bij nog iets meer licht de 2.0x. Gelukkig kan de ISO-waarde zonder veel ruis op te leveren een stuk omhoog. Bij ISO 800 en zelfs 1600 is geen ruisonderdrukking nodig.
Er waren momenten dat het een beetje opentrok zodat ik zelfs heb kunnen experimenteren met teleconverter stacking. Dankzij de opstelling met goede ondersteuning door de schommelkop en nauwkeurig handmatig scherpstellen (AF doet het wel, maar niet snel/nauwkeurig) komen daar heel behoorlijke foto's uit:

Koolmees
@840 mm (300 mm f/2.8 + 2x + 1.4x TC), f/11, 1/ 100e sec., ISO 1600
Ongeveer 100% crop
Dit is ook nog een kleine uitsnede. De absolute scherpte ontbreekt hier, maar het is bruikbaar. Voor scherper resultaat is het beter om geen teleconverters te stacken en na afloop wat meer te croppen. Maar het experiment zelf was ook leuk om uit te voeren.

Ergens in Juni zit ik weer een dag in een boshut is de planning. Dit keer hut 4 waar meer bijzondere soorten waarneembaar zijn. Ik kijk er naar uit.

Bedankt weer voor het lezen,

Robert van Brug




zaterdag 15 maart 2014

Spreeuwenzwermen fotograferen

Ik ben begin Maart bij een spreeuwenzwerm gaan kijken. Wat een prachtig natuurfenomeen, en dat in ons overbevolkte landje. Echt genieten en een aanrader voor iedereen.
Normaal gesproken is het fotograferen van vogels een uitdaging voor specialisten, maar niet in dit geval. Dat komt omdat niet de spreeuwen afzonderlijk vastgelegd worden, maar de hele groep. En dat zijn er veel, heel veel. Schattingen liepen in de tienduizenden.

Spreeuwen leven in groepen van tientallen tot enige honderden gedurende de dag. Tegen zonsondergang verlaten deze groepen de weilanden en bomen waar ze zitten en gaan zwermen. Hier het moment dat een groep vertrekt:


Deze zwermen zijn nog niet indrukwekkend in omvang, maar ze zoeken elkaar op. Hier een al iets grotere groep die uit de verte aankwam:

Hier hoopte ik ook op: dat de zwerm zich tegen de zonsondergang zou ophouden. Hier heeft de lucht de mooiste kleuren. Helaas, die avond hadden ze collectief besloten aan de andere kant hun kunsten te gaan vertonen. Doordat ze zich als een organisme lijken te gedragen en heen en weer golven is er regelmatig een fraaie vorm in de lucht te zien, opgebouwd uit ontelbare spreeuwen, zo zie ik hier bijvoorbeeld een blad in:


En wat is dit? Een vingerafdruk? Een schoenafdruk? Zeg het maar.


Hier wat meer overzicht, waarbij mooi zichtbaar is hoe de vogels boven de bomen vliegen. Dit is toch onmiskenbaar een vogel in vlucht, toepasselijk:


En tenslotte deze: de kussende mond. 


Ik kan iedereen aanraden dit een keer te gaan bekijken. Het is een paar weken in het voorjaar en in het najaar weer. Via www.waarneming.nl kan in de gaten worden gehouden waar grote groepen zich ophouden. De spreeuwen zijn totaal niet schuw, ook dat is met vogels wel eens anders.
Apparatuur hoeft ook niet heel gek, ik zag ter plaatse mensen met hun smartphone redelijke foto's (en filmpjes) maken. Betere apparatuur helpt natuurlijk wel. Op het laatst was het erg donker en dan kan er met professionele apparatuur doorgewerkt worden waar de rest het moet opgeven. Een 70-200 mm-lens (f/2.8) is ideaal, maar de zwerm kan dan ook te dichtbij zijn, wat een 24-70 f/2.8 de beste keuze maakt. Maar eigenlijk kan het met bijna alles wel, gewoon doen en genieten.

Bedankt voor het lezen,

Robert van Brug

vrijdag 14 maart 2014

CKE Fotogroep 6: Fotoshoot met Anne en Romy

Met de cursus zijn we onlangs weer de studio ingedoken om het geleerde van de afgelopen paar lessen in de praktijk te gaan brengen. Voor de gelegenheid had ik twee modellen geregeld: mijn buurmeisje Anne en een vriendin van haar, Romy. Anne is blank en donkerblond, terwijl Romy donker is. Ook de kleding was respectievelijk licht en donker. Dit geeft verschillende effecten, zeker als dat ook nog gecombineerd wordt met een high key en low key opstelling.

We zijn begonnen met een high key opstelling: witte achtergrond met twee flitsers erop gericht om hem wit te houden en twee softboxen vlak naast elkaar om het model mooi egaal te belichten. Anne is de logische keuze voor deze opstelling. Ik heb al vaker foto's van haar in een studio gemaakt, dus ik heb vooral mijn medecursisten hun gang laten gaan. Dat is wel een nadeel overigens: 1 fotograaf bedient de studioflitsers, de rest kan alleen kijken en assisteren.

Nikon D600 + 24-70 f/2.8 @70mm
ISO 100, f/11, 1/125e sec.
4 studioflitsers: 2x 500Ws, 2x 600Ws
Typische studio-instellingen: 1/125e seconde is de snelste synchronisatietijd tussen de camera en de studioflitsers, ISO 100 is de laagste waarde voor maximale beeldkwaliteit en f/11 is dan de resulterende waarde om de belichting juist te krijgen. De studiolampen geven enorm veel licht af wat dit soort instellingen nodig maakt.

Bovenstaande is erg standaard, geen spannend plaatje, netjes belicht. Dankzij de beide softboxen, één van links en één van rechts is er geen schaduw zichtbaar. Het is ook een heel flatteuze belichting, alle oneffenheden, voor zover die er zouden zijn bij een meisje van 15, worden uitgevlakt door dit licht. Deze foto is nauwelijks nabewerkt.
Wat wel opvalt is dat de twee softboxen in de reflectie van Anne's ogen zichtbaar zijn als twee witte vlakjes naast elkaar. Dat geeft een wat vreemd beeld. Idealiter zou de opstelling dan ook beter twee softboxen boven elkaar zijn en daar tussendoor fotograferen, maar dat was bij CKE niet mogelijk.

Anne met wapperende haren
Nikon D600 + 24-70 f/2.8 @40mm
ISO 100, f/11, 1/80e sec.
3 studioflitsers: 1x 500Ws, 2x 600Ws
Bovenstaande is dezelfde witte achtergrond, maar nu slechts door 1 achtergrondlamp belicht (de linker), op minder vermogen. Deze niet egale achtergrond is al wat dynamischer. Maar natuurlijk zijn het de wapperende haren die echt de aandacht pakken. Waar dat met behulp van een ventilator kan worden bewerkstelligt is het hier gedaan door met een perspex plaat te wapperen. Dit soort creatieve opnames vind ik heerlijk om te doen.

Behalve high key was de andere helft van de studio omgebouwd tot low key omgeving. Veel zwarte doeken en achtergrond en slechts 1 of 2 spots op het model. Hier hebben we gekozen voor een continu licht, simpelweg omdat de flitsers op waren. Dit heeft voor een les als voordeel dat meer mensen tegelijk kunnen fotograferen.

Romy in low key
Nikon D600 + 24-70 f/2.8 @70mm
ISO 200, f/2.8, 1/100e sec.
Dat ene continu licht levert veel minder vermogen dan 4 flitsers. Dat moet ook, maar in de instellingen moet je daar wel rekening mee houden.

Romy in low key
Nikon D600 + 105 mm macro f/2.8
ISO 200, f/4, 1/50e sec.
Voor net iets meer bereik ben ik overgestapt op de macrolens. Bovendien levert deze een prachtig rijk gedetailleerd beeld. Ik heb even lopen zoeken naar een hoek waar nog maar 1 oog van Romy zichtbaar was, maar dan wel met licht erin. Hier is duidelijk een tweede lamp op haar prachtige bos haar gericht.

Natuurlijk kan ook een blank model in een low key omgeving:
Anne in de rook
Nikon D600 + 105 mm macro f/2.8
ISO 400, f/2.8, 1/200e sec.
Soms komt het goed van pas als er een roker aanwezig is. Ook al is het officieel hier niet toegestaan om te roken, hier gebeurde dat om creatieve redenen. Achteraf niet zo handig om het lampstatief uit haar hoofd te laten komen.

Een donker model in een high key omgeving kan natuurlijk ook:
Romy in high key
Nikon D600 + 105 mm macro f/2.8
ISO 100, f/8, 1/125e sec.
3 studioflitsers: 2x 500Ws, 1x 600Ws
 Hier was de achtergrond door 2 flitsers verlicht, terwijl maar 1 van beide softboxen gebruikt werd.

Wat meer experimenteel dan:
Bohemian Rhapsody pose
Weinig flatteus, wat overblijft is min of meer de vorm van de schedel, maar leuk om een keer te doen.

Dan is dit mooier:
Romy met hoed in low key
Dit was erg mooi om te zien en nog lastig om goed vast te leggen. Het deed mij een beetje aan Michael Jackson denken met Smooth Criminal.

Uiteindelijk was denk ik iedereen tevreden met weer een vruchtbare avond studiowerk. Dank aan de gelegenheidsmodellen Anne en Romy die het prima hebben gedaan!

Bedankt voor het lezen,

Robert van Brug








zaterdag 1 maart 2014

CKE Fotogroep 4: nog meer creatief gedoe met een flitser

Na theoretische achtergrond en de eerste probeerselen in de praktijk, zijn we de les daarna verder gegaan met creatief bezig zijn met belichting. Hierbij de resultaten:


Een paar reacties op bovenstaande foto zijn: "zijn dat tweelingbroers?" en "dat is het betere photoshop". Geen van beide waar, het is 1 foto waar 1 persoon twee keer opstaat.
Camera op statief in een goed verduisterde fotostudio, scherpstellen op de persoon op de stoel. Belichting op 10 seconden. Alle lichten uit, dus ook geen continulicht dat gebruikelijk is bij studiolampen. 1 keer flitsen, waarna het onderwerp opstaat en de andere pose aanneemt, nu nog een keer flitsen.
Let op dat bij een lichtere achtergrond de het beeld doorzichtig wordt, zoals te zien bij de vloer, maar nog beter bij de zitting van de stoel. Het gedeelte voor het zwarte gordijn is prima gelukt.


Dit is eenzelfde vervreemdende foto. Verkregen door 30 seconden te belichten waarna er 7 keer geflitst is. Na iedere flits doet Teus zijn armen een klein stukje verder. De overige beelden worden veroorzaakt door medecursisten Pia en Sylvia die achter Teus gingen staan zwaaien.


Nog een dubbele belichtingssituatie, hierbij met docent Roberto Bogers die bij de eerste keer flitsen wel op de stoel zat (let op de afstandbediening in zijn handen) en bij de tweede keer helemaal uit beeld was verdwenen. Door de lichtere achtergrond hier wordt hij daardoor doorzichtig. Spookachtig.


Dit was compleet iets anders: Sylvia hield haar handen aan de zijkant van haar hoofd terwijl van achteren een felle spot door haar haar scheen. Door nu flink te wapperen voor haar hoofd beweegt haar haar en wordt dit mooi uitgelicht.


Weer met tegenlicht, maar dit keer zonder gewapper. Een sjaal werd nu tussen Sylvia en de lens gehouden, waardoor zij zelf een schaduw op de sjaal veroorzaakte. Door het noppenpatroon werkt deze foto goed.


Laastste foto van de avond, combinatie van alles: twee sjaals, 1 voor en 1 achter Milou, spot als tegenlicht en wapperen om haar haar in beweging te krijgen. Hier heb ik de foto in de nabewerking redelijk wat lichter gemaakt zodat haar ogen weer net zichtbaar werden.

De mogelijkheden zijn eindeloos en worden alleen door de eigen fantasie begrensd. Internet staat vol met allerhande creatieve mogelijkheden. Bedenk het en probeer het, het is leuk om te doen en het levert waanzinnige beelden op.

Bedankt voor het lezen,

Robert van Brug