zondag 11 mei 2014

Service Nikon D600

Begin 2013 heb ik een nieuwe camera gekocht: een Nikon d600 met 24-85 mm kitlens. Voor het eerst een full frame camera en het verschil was duidelijk te merken. Wát een kwaliteit, mooiere kleuren, groter dynamisch bereik, betere autofocus. En het bedieningsgemak is subliem, o.a. door de U1 en U2 instellingen die helemaal te programmeren zijn. Bovendien had ik nu twee keer zoveel pixels wat erg prettig is. Misschien het grootste verschil zit in de ruis: er kan tot veel hogere ISO-waarden doorgewerkt worden zonder dat er hinderlijke ruis ontstaat. Dat maakt de camera veel breder inzetbaar en geeft een enorme boost aan de beeldkwaliteit.

Helaas bleek deze potentiële Canon-killer één groot manco te hebben: de sensor wordt snel vies. Internetfora stonden er vol mee. Niet alle eigenaren hadden er last van, maar de meesten wel. Ik was er daar helaas één van. Nikon ontkende in alle toonaarden dat er een structureel probleem was. Dat lijkt een cultureel iets te zijn: beter ontkennen dan al die trouwe klanten helpen. De schande als dit zou worden toegegeven is blijkbaar ondraaglijk.

Een paar jaar geleden is iets dergelijk ook al gebeurd. De high-end flitser, waar alle Nikon-pro's mee rondlopen, de SB900, bleek oververhit te kunnen raken. Dit is nooit toegegeven, maar na korte tijd kwam er wel plotseling een SB910 op de markt. Exact gelijk, behalve dat deze dat ene probleem niet had.

Na ongeveer een jaar introduceerde Nikon plotseling de D610 camera op de markt. Bijna exact gelijk aan 'mijn' D600, maar hier was het sensor-probleem opgelost. Een aantal bezitters waren teleurgesteld en ruilden hun D600 in op een D610. Anderen maakten de overstap naar de duurdere D800. En net toen velen dachten dat er voor de D600 geen oplossing meer zou komen, kwam die er toch: bezitters mochten hun D600 naar Nikon retourneren. Die zou de sensor reinigen en als het nodig is het sluitermechanisme, dat de oorzaak is, helemaal vervangen. Halleluja, eindelijk. Volgens de westerse bedrijfsfilosofie had Nikon dit direct moeten doen, maar Nikon is geen westers bedrijf. Beter laat dan nooit.

Vlak voor een vakantie heb ik contact gezocht met Nikon service. Hier kan eenvoudig een melding gemaakt worden waarna een adressticker wordt gemaild. Deze moet op de doos geplak worden, waarmee het product gratis (!) retour gaat naar Nikon. Dat werkt prima. Het is ook vrij uitgebreid, zo moet er bijvoorbeeld worden aangegeven wat er allemaal retour komt, zoals de originele verpakking, aankoopbewijs, cameradop, batterij, geheugenkaart, TFT beschermer, oogrubber, draagriem, lens, enzovoort. Bij voorkeur ontvangen ze de spullen in de originele verpakking (dan is het goed verpakt), met het aankoopbewijs (zodat gecontroleerd kan worden of het onder garantie gerepareerd kan worden), het product en verder niets.

Na één dag kreeg ik al een melding via e-mail dat de zending ontvangen was. Dat is een geruststelling. Er raakt nu eenmaal wel eens iets kwijt in de post.

Zes dagen later kreeg ik weer een bericht dat het product onder garantie was gerepareerd en retour gestuurd zou gaan worden.

Bij thuiskomst bleek de camera al op mij te staan wachten. Met een document erbij waaruit blijkt dat de sluiterunit vervangen is (yes!), de sensor en het spiegelhuis zijn gereinigd en de laatste firmware is er opgezet. Geweldig, nu ga ik nog meer plezier van dit fijne toestel hebben. En op de uitgevoerde reparaties wordt weer 6 maanden garantie gegeven.

Al met al heel netjes en snel. De toekomst moet uitwijzen of het probleem nu echt de wereld uit is, maar ik kan me niet voorstellen dat dat niet zo is. Ik heb maar één slordigheidje kunnen ontdekken: de shuttercount, het tellertje in de camera die bijhoudt hoeveel foto's er al gemaakt zijn (ook wel het aantal 'kliks'), is niet gereset. Dat is vreemd. Een sluitermechanisme wordt gemaakt voor 100.000 of 150.000 opnames. Daarna moet het sluitermechanisme vervangen worden. Maar dat is nu net met deze camera gebeurd, dus ik had verwacht dat de teller weer op nul zou staan, wat niet zo is. Dat kan online gecontroleerd worden trouwens.

Conclusie: toen Nikon uiteindelijk besloot het probleem op te lossen, was de service uitstekend.

Bedankt voor het lezen,

Robert van Brug




zaterdag 10 mei 2014

Fotograferen tijdens de familievakantie

In de meivakantie zijn wij met z'n viertjes naar Frankrijk geweest, naar Morgat in Bretagne. Prachtig gebied: rotskusten afgewisseld met zandstranden. Helaas geen super mooi weer, maar we hebben alle dagen buiten iets kunnen ondernemen.

En natuurlijk hoorde foto's maken daarbij. Maar hoe pak je dat aan? Wat neem je mee, en wat laat je thuis? Dat is het onderwerp van dit artikel.

Mijn uitgangspunt was dat het in de eerste plaats een vakantie met het gezin was en geen fotosafari. Toch hoopte ik stiekem op gelegenheden om landschappen en ook vogels vast te leggen. Voor dat laatste heb ik de telelens toch maar meegenomen (300 mm f/2.8). Die is zo groot dat in de tas de rest er wel bij kon. Ik heb me daarbij beperkt tot een 18-200 mm superzoom, zodat het hele bereik was afgedekt. Daarnaast een licht statief, een monopod, een reflectiescherm en een flitser. En toen was de tas echt vol. Het geheime wapen was de smartphone: ik rekende erop dat die mij soms uit de brand zou helpen.

Na het doorlezen van mijn enige artikel over vakantiefoto's was ik maximaal voorbereid.

En ik was van plan om niet alleen foto's van de geijkte vakantiemomenten te maken, zoals:
  • een ober in dat ene restaurantje een foto van het hele gezelschap laten nemen;
  • dé bezienswaardigheid in de buurt (Eiffel toren, entree v/h Louvre, Paleis op de dam)
  • de caravan/tent op de camping of het gehuurde huisje
  • het strand midden overdag, vol met mensen die je niet kent.
Begrijp me niet verkeerd, die foto's moet je ook maken. Maar als die gemaakt zijn, probeer dan ook een andere invalshoek, een ander standpunt en een ander onderwerp als het kan.


Le Mont St.Michel
TIP: neem ook onderweg foto's. Met de telefoon desnoods.

Op vakantie gaan is een avontuur en het meest avontuurlijke deel is de reis. Neem daar dus ook foto's van. Zoals deze van het wereldberoemde stuk rots voor de kust van Bretagne. We zijn een klein stukje omgereden om het te kunnen zien, maar zijn er niet geweest. Toch de moeite waard, maar dat weet je pas als je het doet.

Uitzicht vanaf Le Point Dinan
Landschapsfoto's zijn heel lastig om goed te krijgen. De compositie luistert heel nauw maar vooral belangrijk is om een gevoel van diepte te creëren. Op de foto hierboven is dit in ieder geval gelukt: er staat iets op de voorgrond, dat loopt natuurlijk over in de rots in het midden van het beeld, terwijl op de achtergrond nog een rotskust zichtbaar is. Lastig betekent oefenen, dus vaak doen. 

TIP: Neem ook landschapsfoto's, denk aan diepte in het beeld.

Uitzicht op 'ons' favoriete strandje
Om deze foto te kunnen maken ben ik 50 meter naar boven geklauterd omdat ik gezien had dat daar leuke bloemetjes groeiden die ik in de voorgrond zou kunnen opnemen. Toen ik daar een hommel aantrof wist ik ook welke bloemetjes er in beeld moesten komen. Je moet er iets voor over hebben.

TIP: Doe extra moeite, dat zie je terug in het resultaat.

Iris op het klimparcours
Ik kan slecht stilzitten dus er moet iedere dag iets ondernomen worden. Bijvoorbeeld met mijn dochters een klimparcours doen. Ook bij dit soort gelegenheden moet de camera mee.

Iris op grote hoogte
Deze foto is gemaakt met mijn smartphone (Samsung Galaxy S3). Op het hogere deel van het parcours wilde ik zelf ook meeklimmen en was een spiegelreflex echt niet handig. Een telefoon in de broekzak kon wel.

Iris op de trampoline
Jan-van-Gent met nestmateriaal
Dit is de enige foto die niet met een gemiddeld toestel/lens te maken was. Ik heb een dagje vogels gekeken vanaf een boot naar Les Sept-Îles. Leuke dag, aanrader als bestemming. Neem een telelens mee!

Uitzicht vanaf een van de zeven eilanden
En ook dit is gemaakt met een smartphone.

Eline heeft plezier met de golven
Natuurlijk: als er iets leuks gebeurd probeer je dat ook vast te leggen. Wij zijn een aantal keer teruggeweest naar dit strand. Dan wordt het daardoor al speciaal en dat kun je vastleggen. Een leeg strand zegt niet zoveel, maar juist dat het daar leuk was kan vastgelegd worden.

Bretons
Een slechte foto van het strand, of een aandenken aan het op bijna alle borden aanwezige Bretons, waar geen touw aan vast te knopen is? Dit soort details mogen niet ontbreken. Alweer een smartphone foto.

TIP: let op details die typerend zijn voor de streek.

Iedereen kan fotograferen en op alle telefoons zit wel een camera en die zijn lang niet slecht, zeker buiten bij redelijk mooi weer niet. Maak daar gebruik van. Fotografeer de gekste dingen, maar zeker ook de meest normale. Natuurlijk zet je elkaar op de foto (vergeet de fotograaf niet!), maar leg de rest ook vast. Alvast veel plezier bij de volgende vakantie gewenst.

Bedankt voor het lezen,

Robert van Brug