zondag 30 augustus 2015

Sony A7R II

Recentelijk heeft Sony de A7R II geïntroduceerd en dat is als een bom ingeslagen in de camerawereld. Voor- en tegenstanders buitelen op diverse internetfora over elkaar heen in een poging elkaar te overtuigen van het eigen gelijk. De voorgangers van dit model, de A7R en A7S brachten niet zoveel beroering teweeg. Toch waren ook dat Full Frame systeemcamera's, dus zonder spiegel.

Sony ILCE-7RM2 = α7R-II
Al in 2012 heb ik een artikel geschreven over de verschillende soorten camera's. Mijn conclusie was dat systeemcamera's weinig voordelen boden, maar korte tijd later moest ik die conclusie al deels herzien. In Juli 2013 schreef ik voor Kieskeurig.nl een review over een Nikon1 camera, met al een positiever beeld, maar ik zou nog steeds niet overstappen. En geen enkele serieuze fotograaf zou dat doen, dit was hooguit leuk voor erbij.

Maar nu niet meer! Deze Sony heeft indrukwekkende specificaties, ik noem een paar opvallende zaken:
  • 42 megapixel sensor. 6 Meer dan de Nikon D810. Bovendien de eerste Full Frame sensor met achtergrondverlichting. Dit helpt o.a. de autofocus prestatie.
  • 4K video, intern. Geen gepruts meer met externe oplag, gewoon op de geheugenkaart. Wel een grote en snelle geheugenkaart, dat wel.
  • Een elektronische zoeker die het beste beeld ooit levert voor dit type. Met Zeiss T*-coating om reflecties tegen te gaan. Sterkste vergroting ooit (0,78*)
  • Ingebouwde WiFi/NFC voor weergave op smartphone of TV
  • Autofocus met 399 scherpstelpunten met fasedetectie én 25 met contrastdetectie, die over een zeer groot deel van het beeld verspreid liggen. Dit is echt een stap vooruit.
  • Een stille opname modus, ideaal voor een aantal vormen van natuurfotografie, maar ook bijvoorbeeld bij bruiloften, begrafenissen, straatfotografie, etc.
  • En dat alles zit verpakt in een stevige maar verrassend compacte en lichte behuizing (625 gram incl. batterij. De Nikon D810 met batterij weegt 980 gram).
  • Adviesprijs: 3500€ (alleen de body). Hierdoor positioneert Sony doelbewust dit model naast de toppers van Canon en Nikon.
En dat is de verschuiving: systeemcamera's zijn niet meer iets voor erbij, het zijn volwaardige alternatieven. Maar is de camera ook echt zo goed?

De Sony A7RII is volgens een test van het toonaangevende DxO Mark de beste camera van dit moment. Punt. Beter dan de Nikon D810 (die daarmee onttroont wordt). De Canon 5DS/R ligt ver achter in prestatie:
Scores van de Sony A7R II t.o.v. de grootste concurrenten
Voor de volledigheid: Canon 1D-X scoort 82, Nikon D4S scoort 89. En dat zijn de vlaggenschepen van 6000€/stuk.

Ik kan me goed voorstellen dat er een koerswijziging door Canon en Nikon gaat volgen. Voor de consument is dat alleen maar goed; er komt meer aanbod en de fabrikanten dwingen elkaar tot betere producten.

De internetfora stonden vol met argumenten en tegenargumenten n.a.v. dit product. Een paar licht ik er uit, voorzien van mijn mening hierover:
  • "Sony is heel beschermend, andere aanbieders van accessoires krijgen nauwelijks de gelegenheid om een passend product te maken." Er lijken nogal wat accessoires te verkrijgen, maar het zal minder zijn dan voor Canon/Nikon. Als Sony serieus doorgaat met investeren in de fotografietak zal dit gat snel kleiner worden.
  • "Sony heeft geen serieus aanbod in objectieven." Ik ben er even voor gaan zitten, maar het zijn er veel en het worden er in hoog tempo meer. Deze objectieven zijn over het algemeen van hoge kwaliteit. Het helpt ook dat oude Minolta-objectieven ook gebruikt kunnen worden.
  • "Een elektronische zoeker is minder goed dan een optische zoeker." Waar en niet waar. Het zoekerbeeld kan softwarematig makkelijker worden aangepast aan de eigen wensen, maar de helderheid van een optische zoeker van de pro-bodies (Nikon D810/D4S bijvoorbeeld) is nog beter. Ook blijft de zoeker beeld geven tijdens het afdrukken bij een optische zoeker. Persoonlijk ervaar ik dit niet als probleem. Mijn Nikon1 werkt precies hetzelfde.
  • "De batterijen gaan een stuk minder lang mee." Helemaal waar. Komt door gebruik van het scherm achterop of de elektronische zoeker. Sony claimt 290 opnames via de zoeker/340 via het scherm. Volgens dezelfde CIPA-norm maakt de Nikon D810 er 1200 op 1 batterij. Het zal afhankelijk zijn van de vorm van fotografie of dit een probleem is. En een extra accu, of een paar, lost het probleem op.
Genoeg meningen van anderen voor nu. City Foto in Eindhoven had Sony ambassadeur Gustav Kiburg uitgenodigd om tekst en uitleg over Sony camera's te komen geven. Dit gaf mij de gelegenheid om dit spul zelf te proberen en wat kritische vragen te stellen. Hier kwam een boel extra informatie uit, zeker omdat ik niet veel over Sony camera's wist:

Adapters voor A-mount objectieven naar E-mount body's
De LA-EA3 (links) en de LA-EA4 (rechts)
  • Sony heeft E-mount voor zijn systeemcamera's. Voor de DSLR's (A58/A77/A99 bijvoorbeeld) zijn er A-mount objectieven. Maar deze kunnen wel op de systeemcamera's gebruikt worden, via een adapter LA-EA3 en 4.
  • In E-mount zijn er kwalitatief hoogwaardige objectieven verkrijgbaar (zowel de eigen G-lenzen, maar ook Zeiss), maar vaak minder lichtsterk. Er zijn bijvoorbeeld 24-70mm en 70-200mm's in f/4. Dit is bewust gedaan om het gewicht te kunnen drukken. Anders zou een loodzwaar objectief de gewichtsreductie van de systeemcamera teniet doen. Klinkt logisch. Van Zeiss zijn er overigens wel lichtsterke primes, zoals de 35 f/1.4 en de 55 f/1.8.
  • Voor de liefhebber van f/2.8 objectieven geldt dat er een A-mount gebruikt kan worden via een adapter. Dit geldt ook voor de Sony 300mm f/2.8, de 70-400mm en de 500mm f/4. Deze objectieven zijn dusdanig groot en zwaar dat het gereduceerde gewicht van de camera er niet toe doet. Voor veel van de objectieven geldt dat ze duurder zijn dan de tegenhangers van Canon en Nikon.
  • De adapter LA-EA3 (159€) is benodigd om A-mount objectieven op E-mount body's te kunnen aansluiten. Tenminste, voor zover deze een eigen AF-motor hebben. Alle SAM en SSM-objectieven met A-mount werken hiermee op de A7R II. Dat zijn bijna alle objectieven van wat recentere datum.
  • De adapter LA-EA4 (adviesprijs 349€) is voor de oudere objectieven (zogenaamde 'screw-drive lenses'). Deze werkt op zich ook goed, maar heeft een eigen AF-systeem op de eigen halfdoorlatende spiegel. Hierdoor gaat een derde/halve stop licht verloren, maar ook het AF-systeem van de camera en dat is erger. Nu kan er nog maar van de 15 punten van de adapter gebruik gemaakt worden. 
  • Via een adapter kunnen alle nieuwere Canon objectieven gewoon gebruikt worden. Hiervoor is een Metabones adapter op de markt (499€). Maar een fotograaf die niet meer tevreden is over Canon maar wel zwaar heeft geïnvesteerd in objectieven heeft er nu een alternatief bij. En er schijnt er ook een voor Nikon te komen. Ook hiervoor geldt: geen nadelen, de objectieven werken dan gewoon zoals het hoort.
  • De stille opname modus is stil, heel erg stil. Ik heb mijn oor tegen de behuizing gedrukt en opnames gemaakt, maar er volgt geen 'klik'. Enige dat ik hoorde/voelde was de vibratiereductie die in werking trad. Enige nadeel dat hieraan kleeft is dat er in 12-bits opnames gemaakt worden en niet langer in 14-bits. Dit is minder, maar ik daag eenieder uit om het verschil te zien.
  • AF micro adjustment is niet nodig doordat de AF sensoren op de camerasensor zitten.
  • De camera zit vol met allerhande slimmigheden, zoals: 
    • Zo is er de mogelijkheid om op het scherm te zien welk deel van het beeld scherp is. Handig bij manual focus objectieven of bij macrofotografie. 
    • Vibratie reductie zit in de camerabody, niet in het objectief. Dit is een gevanceerd systeem dat over 5 assen bewegingen van de fotograaf compenseert. Voordeel is dat het niet in iedere lens apart ingebouwd hoeft te worden. Uiteindelijk zal dit voordeliger/lichter zijn.
    • Er kan gekozen worden welke informatie er in de zoeker getoond moet worden. Voor het scherm achterop kan dit separaat. Ook mogelijk is het bijvoorbeeld om een live histogram te zien.
    • Het scherm kan gekanteld worden waardoor over mensen heen fotograferen of laag bij de grond werken makkelijker wordt gemaakt. Geen hoekzoeker meer nodig. De Nikon D750 heeft dit ook en ook hier was ik er al voorstander van.
Er was de mogelijkheid de camera zelf uit te proberen. Met mijn eigen geheugenkaart erin, dus ik kan wat testresultaten laten zien. Gelukkig had ik niet heel veel opnames gemaakt, want wat zijn de bestanden groot! 41MB per RAW (ARW) bestand. Maar het zijn dan ook opnames in een van 7952x5304 pixels. Ik heb me vooral gericht op de ruisprestatie, dus ik heb de ISO flink opgeschroefd. De volgende beelden zijn omgezet vanuit RAW naar JPEG en minimaal bewerkt.

Sony A7R II met FE 55mm f/1.8ZA (Zeiss objectief)
Diafragma-voorkeur, f/1.8, 1/800e seconde, ISO 6400
Hele beeld
ISO6400 is een hoge waarde om te gebruiken, maar dit is het beste toestel in de wereld. En dit zonder moeilijk te doen, gewoon uit de hand, richten en afdrukken. Opname lijkt me zeer bruikbaar van kwaliteit. Er is wel ruis in dit beeld, maar dat wordt pas zichtbaar op een 100% crop:

Sony A7R II met FE 55mm f/1.8ZA (Zeiss objectief)
Diafragma-voorkeur, f/1.8, 1/800e seconde, ISO 6400
100% crop
Er is ruis. Maar niet heel veel. We gaan door:

Sony A7R II met FE 70-200mm f/4 G OSS
Diafragma-voorkeur, f/5, 1/500e seconde, ISO 12800, -2EV
Hele beeld
En weer een heel bruikbaar beeld, ook op 12800 ISO geen problemen.

Sony A7R II met FE 70-200mm f/4 G OSS
Diafragma-voorkeur, f/5, 1/500e seconde, ISO 12800, -2EV
100% crop
Ook hier is ruis zichtbaar, maar het valt mee. En de kleuren kloppen niet meer helemaal. We kunnen echter nog verder:
Sony A7R II met FE 16-35 f/4 ZA OSS
Diafragma-voorkeur, f/5, 1/400e seconde, ISO 25600
Hele beeld
Ook in de sterk verkleinde foto begin ik nu in de schaduwen wat aberraties te zien. En op 100%:
Sony A7R II met FE 16-35 f/4 ZA OSS
Diafragma-voorkeur, f/5, 1/400e seconde, ISO 25600
100% crop
Dit is serieus veel ruis. Maar op 25600 is dat ook niet gek, en bij verkleining van het hele beeld is het nog steeds bruikbaar. En we zijn er nog niet:
Sony A7R II met FE 70-200mm f/4 G OSS
Diafragma-voorkeur, f/5, 1/5000e seconde, ISO 102400
Hele beeld
De maximale instelling is ISO102400. En ook die is na verkleining bruikbaar. Er zijn wel wat zaken zichbaar die niet kloppen, maar dit is toch indrukwekkend. De crop is minder bruikbaar:
Sony A7R II met FE 70-200mm f/4 G OSS
Diafragma-voorkeur, f/5, 1/5000e seconde, ISO 102400, 100% crop
Bedenk dat ik geen enkele vorm van ruisonderdrukking heb gebruikt noch de beelden op andere wijze heb bewerkt, dus dit is een worst case scenario, zeker de 100% crops. Bijkomend voordeel van een dergelijke resolutie is dat als er gecropt wordt er dan nog steeds veel beeldpunten overblijven. 

Conclusie: ik ben onder de indruk. 

Maar gaat men nu massaal over naar Sony? Nee. Om een aantal redenen:
  • Fotografen hebben vaak niet een camera met een lens, maar een heel platform. Een aantal body's, lenzen, flitsers, filters, statief, triggers, enzovoort. En dat past allemaal op elkaar. De overstap naar een ander platform is daarom niet eenvoudig en vergt nogal wat. Zeker in financiële zin. Bovendien zijn veel fotografen merkentrouw. Er zijn Nikonians en Canonistas, en beide verlaten niet het veilige vertrouwde. Dan moet het verschil erg groot gaan worden.
  • Er kleven nog nadelen aan Sony zoals hierboven al beschreven, maar niet veel meer. 
Maar een consument die nu een nieuwe camera overweegt heeft wel degelijk meer keuze dan een paar jaar geleden en dat is goed nieuws. Het wachten is op het antwoord van de grote 2.

Bedankt voor het lezen,

Robert van Brug


donderdag 20 augustus 2015

Sail Amsterdam 2015

Min of meer toevallig viel mijn bezoek aan Amsterdam samen met Sail 2015. Op woensdag 19 Augustus stond de traditionele Sail-In op het programma, hierbij komen de schepen Amsterdam binnengevaren bij 't IJ. Absoluut hoogtepunt zijn de Tall Ships, de reuzen onder de zeilschepen, twee- drie- en viermasters. Eén zo'n schip is al geweldig om te zien, maar een kleine 50 stuks is een onvergetelijke ervaring. Wat het extra feestelijk maakt om naar te kijken is de optocht van vele honderden, misschien wel duizenden kleine boten. Alles wat maar kan drijven en varen begeeft zich ook op het water en gezamenlijk wordt er een groot feest van gemaakt. Dit betekent dat het onmogelijk is om een foto van alleen een Tall Ship te maken. Er staan vrijwel zeker een aantal kleine bootjes bij op de foto en vaak ook nog bebouwing in de achtergrond.

Dit spectaculaire programmaonderdeel dat gepaard ging met een gunstige weersverwachting lokte honderdduizenden bezoekers naar Amsterdam om het spektakel te aanschouwen. Nou wilde het geval dat ik samen met mijn jongste dochter Iris (9 jaar) een dagje op stap was. Dat is heel gezellig, maar fotografisch vallen daardoor wat mogelijkheden af. Alle bezoekers in het gebied rondom 't IJ veroorzaakten ook een uitdaging: waar kan een negenjarige ook wat zien? Na een half uur zoeken hadden we uiteindelijk een plekje gevonden. Hutjemutje, compleet overbevolkt, maar we konden het zien.

Toen de eerste schepen in de verte verschenen realiseerde ik me dat op deze manier onderscheidende foto's maken vrijwel uitgesloten was. Ik had nauwelijks bewegingsruimte. Van tevoren had ik een 70-200mm telelens gemonteerd waardoor de schepen helemaal in beeld kon krijgen maar ook nog wat details kon vastleggen. Wisselen naar een ander objectief zat er niet echt in. De zon die er regelmatig doorbrak bleek ik in de rug te hebben, gunstig. Een lichtmeting leerde dat er meer dan voldoende licht aanwezig was waardoor de ISO naar 100 toe kon.

En dan de resultaten:

Vlaggenschip "Stad Amsterdam" arriveert als eerste in de hoofdstad
 Het zijn niet alleen maar zeilschepen, ook allerlei andere schepen varen mee.
Luchtverdedigings- en Commandofregat Zr.Ms. De Ruyter (F804)

De Russische Mir arriveert, met een aantal schepen al zichtbaar daarachter

De NOS doet live verslag vanaf het water

De Franse "Etoile du Roy", voor Eye.
 Na een paar schepen kon ik aan mijzelf merken dat het alleen maar registrerende foto's waren. Van prachtige schepen, maar ik ging toch op zoek naar meerwaarde. Hierboven vond ik die in het contrast tussen oud schip en modern gebouw erachter.

De Poolse "Dar Mlodziezy",
een van de giganten onder de Tall Ships
 En vervolgens van hetzelfde schip een detailopname van de matrozen die meters boven het dek een kunststukje uitvoeren.

Naarmate de Sail-in vorderde, werd het almaar drukker op het water. Opvallend genoeg bleven de veren doorvaren, dwars door de intocht heen. Alleen de Tall Ships kregen voorrang. Hier een poging om de drukte op het water weer te geven:
druk op 't IJ.
Links op de oever is rook zichtbaar van een saluutschot waarmee de
Tall Ships welkom worden geheten. Kaboem!
 En op het moment dat ik wat begon te wennen aan enorme grote zeilschepen, bleek het nog groter te kunnen:
De Russische viermastbark "Kruzenshtern".
Lenge 114,5 meter, diepgang 6,8 meter.
Op één na (de Sedov) het grootste varende schip ter wereld
De Kruzenshtern is enorm. Zó groot dat op 70mm het schip niet op de foto paste. Dan maar wachten tot het iets verder weg is.

Tenslotte in deze collage: een detail van de ARC Gloria uit Columbia. Ik heb één mast vastgelegd met alle kabels, gieken en zeilen. Maar vooral ook met de matrozen daarbij. Thuis zag ik dat de durfal helemaal bovenin een selfie aan het maken is.
Detail van de "ARC Gloria" uit Columbia voor Eye.
Al met al ben ik heel blij dat ik dit heb meegemaakt, een echte belevenis. Fotografisch was het leuk maar liep ik toch tegen wat beperkingen aan. Maar ik ging ook om het te zien, fotograferen was ondergeschikt. Maar als dat niet zo was geweest, ik heb nog een aantal zaken bedacht die tijdens Sail mogelijkheden kunnen bieden voor meer onderscheidende foto's:

  1. Vanuit de lucht. Tijdens de Sail-in zal het streng verboden zijn geweest, neem ik aan, om met drones te vliegen, maar het zou een buitenkans zijn geweest. Op de voorpagina's van een aantal kranten (o.a. De Telegraaf en het AD) heb ik foto's gezien die vanuit een helikopter zijn genomen, schitterend.
  2. Vanaf het water. Dit biedt het voordeel dat er nog veel dichterbij gekomen kan worden dan vanaf de wal. Hierbij zal dan wel een groothoeklens nodig zijn om een schip helemaal in beeld te brengen. Detail zullen echter veel makkelijker vast te leggen zijn. Groot nadeel is dat er tijdens de Sail-in eenrichtingsverkeer is ingesteld. Dus het is een kwestie van stilliggen of meevaren maar in dat laatste geval worden veel minder schepen gespot.
  3. Werken met filters. Een grijsverloopfilters (ik gok twee stops soft) had wat meer balans kunnen brengen in de opnames. Een polarisatiefilter had de lucht meer karakter kunnen geven. Helaas had ik het niet bij me.
  4. Zodra de Sail-in afgelopen is liggen de boten afgemeerd aan de kade. Zeilen zullen opgeborgen zijn, maar een aantal schepen kan bezocht worden wat ook weer mogelijkheden biedt. Neem ook hiervoor een groothoeklens mee. Eventueel een fish-eye.
  5. Onderdeel van het Sail-programma is een vuurwerkshow. Hiervan foto's maken door het tuigage van een Tall Ship heen moet mooi zijn.
  6. Andere onderdelen van Sail bieden ook weer fotografische kansen. Ik noem nog de zogenaamde Pieremachocheltocht. Een optocht met 75 drijvende constructies die zo min mogelijk op een schip mogen lijken. Dit gaat dwars door de grachten wat altijd leuke beelden oplevert.
Na ruim twee uur stilstaan vond mijn dochter het welletjes. En ik eigenlijk ook wel, zeker omdat dit plaatsvond nadat we Amsterdam al te voet hadden doorkruist. Dus moe maar voldaan naar huis. Toch zou het zomaar kunnen dat ik over 5 jaar bij de volgende editie nog een keer terug ga. 

Bedankt voor het lezen,

Robert van Brug

zaterdag 15 augustus 2015

Lange sluitertijden in Zeeland

Tijdens een weekje zomervakantie in Zeeland met het gezin ben ik toch even met de camera op stap gegaan. Het bloed kruipt waar het niet gaan kan.

Mijn doel was om nog wat meer te spelen met lange sluitertijden. Omdat dit vooral mooi is met water, en omdat dat in Zeeland in grote hoeveelheden aanwezig is lag dit voor de hand. Bovendien was het al een tijdje warm en zeer droog waardoor op veel plekken het niveau van het zoete water erg laag was. Eventueel toch nog aanwezige vogels zitten dan te ver weg om fotografisch interessant te zijn.

Eerste doel: de Zeelandbrug. Deze langste brug van Nederland (5022 meter) vormt een kaarsrechte verbinding tussen Noord-Beveland en Zierikzee op Schouwen-Duiveland. Het ging mij om de compositie, het oneindige moest erin terug komen. Als ik de camera nu op ca. 1 meter boven het water positioneer, dan verdwijnt het einde van de brug in de horizon. Er is een dijk aanwezig, dus de hoogte is te variëren. Proberen maar!

1/100e seconde sluitertijd
 Deze opname is vanaf een statief genomen. F/16 en ISO100. Belichting is keurig, maar ik vind het persoonlijk wat saai. Vervolgens in het tweede deel een grijsverloopfilter toegevoegd dat de lucht drie stops donkerder maakt.

1/30e seconde sluitertijd
Met 0.9ND Hard Grad filter
 De vrachtwagen is een leuk detail, maar verder geen heel spannend beeld. Tenslotte een Big Stopper van Lee toegevoegd om de sluitertijd zeer drastisch te kunnen opvoeren (een factor 1000)
30 seconden sluitertijd
Met 0.9ND Hard Grad filter en Big Stopper
Het resultaat is hierdoor surrealistisch. Dit is niet met de ogen waarneembaar. De waas die over het water komt vind ik een mooi effect.

Volgende doel: De Stormvloedkering bij de Oosterschelde.
1/50e seconde bij f/11 en ISO100
Met 0.9ND Hard Grad filter

30 seconden bij f/11 en ISO100
Met 0.9ND Hard Grad filter en Big Stopper
Hier heb ik heel bewust iets op de voorgrond in de compositie opgenomen. Dat was bij de Zeelandbrug nauwelijks mogelijk omdat de dijk zelf niet fotogeniek is. Hier vond ik de stenen met zeewier wel wat toevoegen. Waar ik niet op gerekend had is dat de wieken van de windmolen bijna helemaal zouden vervagen bij dit soort sluitertijden.

Ik heb heerlijk een dagje lopen spelen en proberen in Zeeland. Dit soort fotografie is niet voor iedereen, sommigen kunnen niet tegen het surrealistische effect. Maar over smaak valt toch al niet te twisten en ik vind het leuk. Hopelijk heb je dit artikel met plezier gelezen, bedankt voor je bezoek in ieder geval.

Robert van Brug

donderdag 6 augustus 2015

Roofvogels fotograferen in Spanje

Na een paar uur in een drijfhut gezeten te hebben, wat erg succesvol en aangenaam was, stond de volgende dag een andere uitdaging op de planning: een kijkhut. Maar dan wel een speciale, gebouwd om roofvogels en aaseters te lokken. In deze tijd van het jaar (juli) was de verwachting dat er zeker een aantal gieren langs zouden moeten komen. Mogelijk Vale Gieren, Aasgieren en misschien Monniksgieren. Later in het seizoen kunnen dan ook Arenden verwelkomd worden, maar nu helaas waarschijnlijk niet. Vrijwel zeker zouden we veel Zwarte Wouwen te zien krijgen.

Op voorhand leek me dit een geweldige belevenis, maar ik zag er ook wel tegenop. In de binnenlanden van Spanje een dag in een hutje gaan zitten is geen leuk vooruitzicht. De temperatuur in de schaduw gaat richting de 40 graden, dus de constructie van de hut is belangrijk. Mijn vrees bleek grotendeels ongegrond: het dak geïsoleerd, de hut zelf van steen en nog belangrijker: grotendeels in de schaduw van een boom. De temperatuur in de hut is rond de 30 graden gebleven, wat onder de omstandigheden keurig is. Bovendien waren we goed voorzien van eten en drinken, zowel heet als gekoeld. En de hut had een primeur: een inpandig toilet zodat hij niet verlaten hoeft te worden.

Natuurlijk, zoals bij alle kijkhutten, dienen de dieren verleid te worden om daar langs te komen. Waar zangvogels genoeg hebben aan wat pitjes en een vijver, willen gieren heel iets anders: vlees. Heel veel vlees. Er werd maar liefst 75kg (!) kip voor de hut uitgestrooid om zo de gieren te lokken.
Alfonso (de verhuurder) strooit de kip voor de hut

Het 'slagveld' voor de hut (in de achtergrond)
 Deze kip begint na een tijdje in de hete Spaanse zon wat minder fris te ruiken, een lucht die ook de kijkhut binnenkomt, maar dat hoort erbij.

Al na korte tijd arriveerden de eerste Zwarte Wouwen. En een groot gedeelt van de dag zijn die ook gebleven. Maar ze zitten veelal hoog in de bomen, vliegen hard over of zitten kip op te schrokken op de grond. Mooi om eens 25 van deze rovers tegelijk te zien, maar een mooie foto levert het naar mijn smaak niet op.
Zwarte Wouwen vreetfestijn
(slechts een deel zichtbaar)
 Gelukkig gingen de Wouwen sporadisch ook nog wel even ergens anders zitten dan bovenop het vlees. En soms zelfs op een tak in de schaduw, wat erg goede beelden opleverde:

Een Wouw in vlucht vastleggen was erg lastig. Ook omdat de openingen voor de cameralens niet overdreven groot waren.

Veelal landen de Wouwen net naast het vlees op de grond. Dat levert dan weer bruikbare grondbeelden op.

En ook een tak in de schaduw, zeker een fotogenieke, kan fraai zijn.

En toen, om 16.15u, terwijl wij zelf redelijk klaargestoomd waren om zelf als aas te dienen, kwam er toch nog een gier. Eentje maar, maar wel een kolossale Monniksgier! Ongeveer twee keer zo zwaar als een Zeearend en met meer spanwijdte, vanaf de grond gemeten 110 cm hoog: indrukwekkend. Helaas na een paar minuutjes weer verdwenen.

Het was een hele ervaring, maar erg heet. Ik raad dit niet aan in Juli. Maar onvergetelijk is het wel.

Bedankt voor het lezen,

Robert van Brug

dinsdag 4 augustus 2015

Nieuwe 24-70 mm f/2.8 lens van Nikon

Dit artikel komt voort uit ongeloof. Wat is er aan de hand?

Nikon brengt al jaren goede objectieven op de markt onder de merknaam Nikkor. In het begin van het bestaan van Canon maakte Nikon zelfs de objectieven voor Canon. Zeer recentelijk is de mijlpaal van het 95 miljoenste objectief gevierd. Vele enthousiaste amateurs en professionals maken gebruik van Nikkors.

Sinds enige jaren heeft Nikon een stel lenzen die bekend zijn geworden onder de naam 'heilige drie-eenheid", bestaande uit de 14-24mm, de 24-70mm en de 70-200mm, allemaal in f/2.8, dat spreekt vanzelf. De 24-70 is veruit het meest gebruikte pro-objectief van Nikon. En nu gaat dit objectief vervangen worden, dat is groot nieuws in de Nikon-wereld!

Vandaag is het persbericht de wereld ingegaan en zijn vele details bekend geworden.

Beide 24-70mm f/2.8's van Nikkor.
LINKS de nieuwe!
Wat blijkt: het nieuw objectief is langer (154,5 versus 133 mm), dikker (88 versus 83 mm; wat betekent dat er een andere filtermaat op moet: 82mm i.p.v. 77mm) en zwaarder (1070 versus 900 gram). Voor alle duidelijkheid: de oude versie is groot en zwaar. Maar wel steengoed.
De verklaring moet gezocht worden in een compleet herontwerp. Er zijn meer lenzen in meer groepen gebruikt (20 elementen in 16 groepen versus 15 elementen in 11 groepen). Er is een krachtige VR toegevoegd, wat toe te juichen is: dit ontbrak op de oude. Vanzelfsprekend gaat dit gepaard met meer onderdelen en dus meer gewicht. De AF is verbeterd en Nikon claimt nu een anderhalf keer snellere focus dan op de oude versie. De coatings zijn verbeterd. Tenslotte is het diafragma nu electronisch (vandaar de E in de typenaam achter de maximale diafragma-aanduiding). 

Het klinkt allemaal prima, maar het oude objectief is nagenoeg perfect. Ik heb er nog nooit iemand over horen klagen en gebruik het zelf met heel veel plezier. Als ik er een nadeel van moet noemen is het dat het groot en zwaar is. En prijzig. 

En dat is de reden van dit artikel. Prijzen bij www.cameranu.nl (stand van 4 augustus 2015):
  • 24-70mm versie I: 1579€ (op voorraad)
  • 24-70mm versieII: 2495€ (pre-order)
Ik realiseer me dat de laatste een adviesprijs is, maar het verschil in prijs is gigantisch! Ik vraag me serieus af wie de overstap gaat maken voor dit geld. Ik zie echt niet veel voordelen en ongeveer 900 nadelen. Het wachten is op de eerste testen door gebruikers en scores van DxO-mark en andere.

Overigens heeft Canon in 2012 zijn tegenhanger, de 24-70mm f/2.8L vervangen door de versie II. Deze kostte bij introductie ook rond de 2500€ en is nu voor minder dan 1800€ te koop (peildatum september 2015). Daarmee valt het prijsverschil na een paar jaar alweer wat mee. De enthousiaste snelle overstapper betaalt hier de hoofdprijs. Ook de Canon is van 77 naar 82mm diameter gegaan trouwens.

Graag jullie reacties!

Robert van Brug

Drijfhutfotografie

Samen met mijn fotomaatje Wim heb ik onlangs kennisgemaakt met fotografie vanuit een drijfhut. Een drijfhut is feitelijk een groot stuk U-vormig materiaal met een groot drijfvermogen, voorzien van een aansluiting voor de schommel- of statiefkop. Hiermee wordt bereikt dat er op ooghoogte opnames gemaakt kunnen worden van watervogels, of ze nu zwemmen of langs de rand van het water foerageren. Om dichtbij de vogels te kunnen komen wordt de constructie afgemaakt door een stuk tentdoek en camoeflagenet over wat gebogen buizen te spannen.

Drijfhut in actie
Deze zaken zijn niet kant-en-klaar te koop voor zover ik weet, dus het is allemaal zelfbouw. De voortstuwing komt voor rekening van de fotograaf. Het makkelijkste is dan ook een plas water van 1-1,5 meter diep zodat er makkelijk in gelopen kan worden. Zodra het dieper wordt moet tot zwemmen worden overgegaan, wat nog tegenvalt. Bovendien is de camera dan buiten bereik. Als het water ondieper is moet gekropen worden.

Om enige tijd in het water te vertoeven zonder onderkoeld te raken is een wetsuit een goede oplossing. Als het nog kouder wordt kan overgegaan worden tot een drysuit of een waadpak. Een waadpak heeft als nadeel dat het aan de bovenzijde open is, waardoor water naar binnen kan lopen. Bovendien is hierdoor de maximale diepte van het water beperkt.

Ik verkeerde in de luxe omstandigheid dat wij dit in de binnenlanden van Portugal gedaan hebben, in de maand Juli. Warm genoeg om in alleen een zwembroek te water te gaan. Hierdoor had ik na afloop wel pijnlijke knieën van alle stenen op de bodem.

Genoeg over de achtergrond, de resultaten:
Alle foto's: Nikon D600 met Nikkor 300 mm f/2.8 + 2x TC III, vanuit drijfhut, met Naturestuff schommelkop.

Juveniele Lepelaar rekt zich uit


Steltkluut foerageert langs de oever

Purperreiger wacht geduldig op een visje

IJsvogel
 Met de IJsvogel was ik erg blij. Al jaren fotografeer ik vogels met veel plezier, en regelmatig hoor of zie ik ijsvogels. Maar altijd in de verte, de bekende blauwe flits. Nu was deze man zo vriendelijk op een paar meter afstand naast mij op een paaltje te gaan zitten in avondlicht.

Juveniele Steltkluut
Slechts de helft van de lengte van een volwassen exemplaar, maar wat een mooi verenkleed.

Wie bovenstaande foto's bekijkt ziet een paar opvallende verschillen, die vooral in de achtergrond zitten:

  • De ijsvogelfoto is naar boven toe gemaakt waardoor alleen blauwe lucht in de achtergrond zichtbaar is. Wat fraaie vegetatie buiten het scherptedieptegebied was wellicht mooier geweest, maar dit was het hoogst haalbare.
  • De Purperreiger stond relatief dicht voor de begroeiing. Hierdoor is deze behoorlijk aanwezig. Ook hiervoor geldt dat het niet anders kon omdat de reiger in een hoekje stond. 
Tip is namelijk om langs de oever te fotograferen en niet vanaf het water naar de oever toe. Dit oogt natuurlijker, interessanter en levert een rustiger beeld op. Bij de Juveniele Steltkluut is dit goed gelukt. Bij de Lepelaars bijvoorbeeld niet, maar daar was de begroeiing relatief ver weg.

Conclusie: erg leuk om te doen, een actieve manier van vogelfotografie, hoewel het waarschijnlijk beter was geweest om meer op 1 plaats te blijven en de vogels naam mij toe te laten komen, dan om bijna 4 uur lang door het meer te verplaatsen. Ik ben zeker van plan om dit in de Benelux nog eens te doen, maar dan in wetsuit. Als iemand tips heeft voor een locatie, dan hoor ik die graag!

Bedankt weer voor het lezen,

Robert van Brug