Drijfhutfotografie

Samen met mijn fotomaatje Wim heb ik onlangs kennisgemaakt met fotografie vanuit een drijfhut. Een drijfhut is feitelijk een groot stuk U-vormig materiaal met een groot drijfvermogen, voorzien van een aansluiting voor de schommel- of statiefkop. Hiermee wordt bereikt dat er op ooghoogte opnames gemaakt kunnen worden van watervogels, of ze nu zwemmen of langs de rand van het water foerageren. Om dichtbij de vogels te kunnen komen wordt de constructie afgemaakt door een stuk tentdoek en camoeflagenet over wat gebogen buizen te spannen.

Drijfhut in actie

Deze zaken zijn niet kant-en-klaar te koop voor zover ik weet, dus het is allemaal zelfbouw. De voortstuwing komt voor rekening van de fotograaf. Het makkelijkste is dan ook een plas water van 1-1,5 meter diep zodat er makkelijk in gelopen kan worden. Zodra het dieper wordt moet tot zwemmen worden overgegaan, wat nog tegenvalt. Bovendien is de camera dan buiten bereik. Als het water ondieper is moet gekropen worden.

Om enige tijd in het water te vertoeven zonder onderkoeld te raken is een wetsuit een goede oplossing. Als het nog kouder wordt kan overgegaan worden tot een drysuit of een waadpak. Een waadpak heeft als nadeel dat het aan de bovenzijde open is, waardoor water naar binnen kan lopen. Bovendien is hierdoor de maximale diepte van het water beperkt.

Ik verkeerde in de luxe omstandigheid dat wij dit in de binnenlanden van Portugal gedaan hebben, in de maand Juli. Warm genoeg om in alleen een zwembroek te water te gaan. Hierdoor had ik na afloop wel pijnlijke knieën van alle stenen op de bodem.

Genoeg over de achtergrond, de resultaten:
Alle foto's: Nikon D600 met Nikkor 300 mm f/2.8 + 2x TC III, vanuit drijfhut, met Naturestuff schommelkop.

Juveniele Lepelaar rekt zich uit

Steltkluut foerageert langs de oever

Purperreiger wacht geduldig op een visje

IJsvogel

 Met de IJsvogel was ik erg blij. Al jaren fotografeer ik vogels met veel plezier, en regelmatig hoor of zie ik ijsvogels. Maar altijd in de verte, de bekende blauwe flits. Nu was deze man zo vriendelijk op een paar meter afstand naast mij op een paaltje te gaan zitten in avondlicht.

Juveniele Steltkluut

Slechts de helft van de lengte van een volwassen exemplaar, maar wat een mooi verenkleed.

Wie bovenstaande foto's bekijkt ziet een paar opvallende verschillen, die vooral in de achtergrond zitten:

• De ijsvogelfoto is naar boven toe gemaakt waardoor alleen blauwe lucht in de achtergrond zichtbaar is. Wat fraaie vegetatie buiten het scherptedieptegebied was wellicht mooier geweest, maar dit was het hoogst haalbare.
• De Purperreiger stond relatief dicht voor de begroeiing. Hierdoor is deze behoorlijk aanwezig. Ook hiervoor geldt dat het niet anders kon omdat de reiger in een hoekje stond. 

Tip is namelijk om langs de oever te fotograferen en niet vanaf het water naar de oever toe. Dit oogt natuurlijker, interessanter en levert een rustiger beeld op. Bij de Juveniele Steltkluut is dit goed gelukt. Bij de Lepelaars bijvoorbeeld niet, maar daar was de begroeiing relatief ver weg.

Conclusie: erg leuk om te doen, een actieve manier van vogelfotografie, hoewel het waarschijnlijk beter was geweest om meer op 1 plaats te blijven en de vogels naam mij toe te laten komen, dan om bijna 4 uur lang door het meer te verplaatsen. Ik ben zeker van plan om dit in de Benelux nog eens te doen, maar dan in wetsuit. Als iemand tips heeft voor een locatie, dan hoor ik die graag!

Bedankt weer voor het lezen,

Robert van Brug