Roofvogels fotograferen in Spanje

Na een paar uur in een drijfhut gezeten te hebben, wat erg succesvol en aangenaam was, stond de volgende dag een andere uitdaging op de planning: een kijkhut. Maar dan wel een speciale, gebouwd om roofvogels en aaseters te lokken. In deze tijd van het jaar (juli) was de verwachting dat er zeker een aantal gieren langs zouden moeten komen. Mogelijk Vale Gieren, Aasgieren en misschien Monniksgieren. Later in het seizoen kunnen dan ook Arenden verwelkomd worden, maar nu helaas waarschijnlijk niet. Vrijwel zeker zouden we veel Zwarte Wouwen te zien krijgen.

Op voorhand leek me dit een geweldige belevenis, maar ik zag er ook wel tegenop. In de binnenlanden van Spanje een dag in een hutje gaan zitten is geen leuk vooruitzicht. De temperatuur in de schaduw gaat richting de 40 graden, dus de constructie van de hut is belangrijk. Mijn vrees bleek grotendeels ongegrond: het dak geïsoleerd, de hut zelf van steen en nog belangrijker: grotendeels in de schaduw van een boom. De temperatuur in de hut is rond de 30 graden gebleven, wat onder de omstandigheden keurig is. Bovendien waren we goed voorzien van eten en drinken, zowel heet als gekoeld. En de hut had een primeur: een inpandig toilet zodat hij niet verlaten hoeft te worden.

Natuurlijk, zoals bij alle kijkhutten, dienen de dieren verleid te worden om daar langs te komen. Waar zangvogels genoeg hebben aan wat pitjes en een vijver, willen gieren heel iets anders: vlees. Heel veel vlees. Er werd maar liefst 75kg (!) kip voor de hut uitgestrooid om zo de gieren te lokken.

Alfonso (de verhuurder) strooit de kip voor de hut

Het 'slagveld' voor de hut (in de achtergrond)

 Deze kip begint na een tijdje in de hete Spaanse zon wat minder fris te ruiken, een lucht die ook de kijkhut binnenkomt, maar dat hoort erbij.

Al na korte tijd arriveerden de eerste Zwarte Wouwen. En een groot gedeelt van de dag zijn die ook gebleven. Maar ze zitten veelal hoog in de bomen, vliegen hard over of zitten kip op te schrokken op de grond. Mooi om eens 25 van deze rovers tegelijk te zien, maar een mooie foto levert het naar mijn smaak niet op.

Zwarte Wouwen vreetfestijn
(slechts een deel zichtbaar)

 Gelukkig gingen de Wouwen sporadisch ook nog wel even ergens anders zitten dan bovenop het vlees. En soms zelfs op een tak in de schaduw, wat erg goede beelden opleverde:

Een Wouw in vlucht vastleggen was erg lastig. Ook omdat de openingen voor de cameralens niet overdreven groot waren.

Veelal landen de Wouwen net naast het vlees op de grond. Dat levert dan weer bruikbare grondbeelden op.

En ook een tak in de schaduw, zeker een fotogenieke, kan fraai zijn.

En toen, om 16.15u, terwijl wij zelf redelijk klaargestoomd waren om zelf als aas te dienen, kwam er toch nog een gier. Eentje maar, maar wel een kolossale Monniksgier! Ongeveer twee keer zo zwaar als een Zeearend en met meer spanwijdte, vanaf de grond gemeten 110 cm hoog: indrukwekkend. Helaas na een paar minuutjes weer verdwenen.

Het was een hele ervaring, maar erg heet. Ik raad dit niet aan in Juli. Maar onvergetelijk is het wel.

Bedankt voor het lezen,

Robert van Brug