Lange sluitertijden in Zeeland

Tijdens een weekje zomervakantie in Zeeland met het gezin ben ik toch even met de camera op stap gegaan. Het bloed kruipt waar het niet gaan kan.

Mijn doel was om nog wat meer te spelen met lange sluitertijden. Omdat dit vooral mooi is met water, en omdat dat in Zeeland in grote hoeveelheden aanwezig is lag dit voor de hand. Bovendien was het al een tijdje warm en zeer droog waardoor op veel plekken het niveau van het zoete water erg laag was. Eventueel toch nog aanwezige vogels zitten dan te ver weg om fotografisch interessant te zijn.

Eerste doel: de Zeelandbrug. Deze langste brug van Nederland (5022 meter) vormt een kaarsrechte verbinding tussen Noord-Beveland en Zierikzee op Schouwen-Duiveland. Het ging mij om de compositie, het oneindige moest erin terug komen. Als ik de camera nu op ca. 1 meter boven het water positioneer, dan verdwijnt het einde van de brug in de horizon. Er is een dijk aanwezig, dus de hoogte is te variëren. Proberen maar!

1/100e seconde sluitertijd

 Deze opname is vanaf een statief genomen. F/16 en ISO100. Belichting is keurig, maar ik vind het persoonlijk wat saai. Vervolgens in het tweede deel een grijsverloopfilter toegevoegd dat de lucht drie stops donkerder maakt.

1/30e seconde sluitertijd
Met 0.9ND Hard Grad filter

 De vrachtwagen is een leuk detail, maar verder geen heel spannend beeld. Tenslotte een Big Stopper van Lee toegevoegd om de sluitertijd zeer drastisch te kunnen opvoeren (een factor 1000)

30 seconden sluitertijd
Met 0.9ND Hard Grad filter en Big Stopper

Het resultaat is hierdoor surrealistisch. Dit is niet met de ogen waarneembaar. De waas die over het water komt vind ik een mooi effect.

Volgende doel: De Stormvloedkering bij de Oosterschelde.

1/50e seconde bij f/11 en ISO100
Met 0.9ND Hard Grad filter

30 seconden bij f/11 en ISO100
Met 0.9ND Hard Grad filter en Big Stopper

Hier heb ik heel bewust iets op de voorgrond in de compositie opgenomen. Dat was bij de Zeelandbrug nauwelijks mogelijk omdat de dijk zelf niet fotogeniek is. Hier vond ik de stenen met zeewier wel wat toevoegen. Waar ik niet op gerekend had is dat de wieken van de windmolen bijna helemaal zouden vervagen bij dit soort sluitertijden.

Ik heb heerlijk een dagje lopen spelen en proberen in Zeeland. Dit soort fotografie is niet voor iedereen, sommigen kunnen niet tegen het surrealistische effect. Maar over smaak valt toch al niet te twisten en ik vind het leuk. Hopelijk heb je dit artikel met plezier gelezen, bedankt voor je bezoek in ieder geval.

Robert van Brug