CKE 4: Reactie-opdracht

Een van de opdrachten gedurende mijn fotocursus bij het CKE is de reactie-opdracht.  Het gegeven is eenvoudig: we beginnen met een foto, die ter inspiratie dient voor een volgende foto. Deze foto wordt door een van de cursisten gemaakt. Die nieuwe foto dient dan ter inspiratie voor de foto die de volgende cursist de week erop zal maken. Enzovoort, totdat iedereen aan de beurt is geweest.

 Het resultaat zal een reeks foto's zijn die een verhaal vertellen. Omdat iedere foto door iemand anders is genomen is onmogelijk te voorspellen hoe het verder zal gaan. Het enige dat vastligt is het formaat (20 x 20 cm, met witte rand, Fuji mat/lustre papier, afgedruk bij Profotonet), verder staat alles vrij.

De reeks zal tentoongesteld gaan worden na afloop van de cursus, samen met de reeksen van de andere gevorderde groepen.

 Dit is de eerste foto in de reeks:

Foto gemaakt door Hanneke Franssen-Moorren, onze cursusleidster.

Ingescand.

Nu ben ik toevallig de eerste cursist op de lijst, dus ik mocht hiermee aan de slag. 

Tja, wat moet je ermee? Wat komt er in me op? Het is een stilleven, niet bijster interessant, een kan met een tak erin en een schilderij op de achtergrond. Het is druk met tafelkleden, er ligt van alles over elkaar heen. Er staan ook nog wat borden/schalen op tafel... En een stoel. 1 stoel. Dit lijkt een eettafel, dus waar zijn de andere stoelen? Dat zit me dwars in het beeld. En de stoel lijkt niet bij de tafel te passen. Tenslotte staat er een randje gordijn op de foto. 

Mijn eerste gedachte was, ik ga ook iets met een tafel doen, dat is het bepalende onderdeel in de foto, maar dan heel anders. Ik maak er een puinhoop van op tafel. Of maak een buitenfoto. Zoiets. Maar ik had niet zo heel veel tijd, dus binnenshuis een opstelling met de eettafel gemaakt. Maar dan gespiegeld. Ook met 1 stoel, dat wilde ik gelijk houden. En die tafelkleden? Weg ermee, niets op tafel. Een kan met een tak dat kan ik ook (even de roos snoeien). Wat zet ik op tafel? En toen kreeg ik 2 ideeën. Ten eerste: een heel oud fototoestel als verwijzing naar de fotocursus. Ten tweede, de eerste foto zet ik ook op tafel. Als de volgende dat nou ook doet, dan hebben we al een foto van een foto van een foto. En dit kan zo door blijven gaan. Het Droste-effect. Nu maar zien of dat gaat gebeuren. 

Dit is het resultaat:

Nikon D90 met 18-200 mm @ 38 mm, diafragmavoorkeur (A-stand), vanaf statief. 

Indirect via wit plafond geflitst (flits 1/3e stop onderbelicht)

ISO 200 (voor minimale ruis), f/8 (voor optimale scherpte), 1/25e sec.

Vibration Reduction uitgezet (vanwege statief). 

Afstandbediening gebruikt om bewegingsonscherpte te voorkomen.

De lampen boven de tafel werden door mijn vrouw uit beeld gehouden!

In nabewerking wat vlekjes op de muur weggekloond.

Het grapje is dat ik toch een vogel de foto in heb weten te smokkelen. De camera op de foto is een Kodak Brownie Six-20 camera Model F (with flash contacts!) Via e-Bay kun je hier tweedehands nog wel aankomen, kost bijna niets. Het exemplaar op de foto heeft mijn vader ooit nieuw gekocht, ik schat in 1955.

De vraag die mij wel bekroop was "leer ik hier iets van?" Inmiddels kan ik die vraag positief beantwoorden. Een foto maken met een andere foto ter inspiratie is nieuw. En dat onder tijdsdruk, in een vast formaat van 20 bij 20 cm. En de wetenschap dat de foto in de groep besproken gaat worden geeft extra druk. Bovendien zal mijn foto de inspiratie voor de volgende opname zijn. En het wordt tentoongesteld aan het eind van de cursus, dus toch zorgvuldig aan de gang geweest.

Ik ben benieuwd hoe het verder gaat. Waarschijnlijk kan ik pas van het eindresultaat met alle foto's weer een opname maken. 

Ebru, succes met het maken van de volgende foto.

Robert van Brug