CKE 11: Geënsceneerd Portret

De opdracht die ik het spannendste vond: het geënsceneerde portret. In een foto studio, met een paar grote flitsers op statieven, met softboxen. Lastig en je moet aan zoveel denken!

Ik had mijn beide dochters (Eline en Iris) als model gecharterd en daar had ik wel vertrouwen in, maar we kregen 6 uur de tijd en ik wist dat ze het niet zo lang vol zouden houden. Dus er was ruimte voor nog een model en ik wilde graag iemand voor de camera die ik niet kende: als de profs zo kunnen werken dan moet ik dat ook maar eens proberen, meet Jolanda!

Het viel me behoorlijk tegen hoe lastig dat allemaal is. Dan is de belichting niet juist, dan zit er een haar niet goed, de ogen knipperden, de pose is niet flatteus, er is altijd wat. Maar uiteindelijk ben ik tevreden met het resultaat, zeker voor een eerste keer. En ik was weer zeer plezierig verrast over het resultaat van mijn medecursisten, ontzettende gave dingen zaten er tussen.

De meer gedetailleerde opnamen zijn gemaakt met een Nikon D300s + 105 mm macrolens. De overige met een Nikon D90 met 18-200 mm zoomlens. Tenzij anders vermeld zijn alle foto's gemaakt in de fotostudio met minimaal 1 grote flitser met softbox.

Veel tijd is gaan zitten in het nabewerken. Oneffenheden in het gezicht wegwerken, huid beetje verzachten, ogen er uit laten knallen, achtergrond echt wit of zwart maken, de lijst is eindeloos, er viel altijd wel iets te verbeteren.

Wij mochten op de projector onze 7 beste foto's tonen en elkaar feedback geven. Iedereen had meer dan 7 foto's en ik kon ook slecht kiezen.

Hier de selectie:

Iris in boze pose in een Belle jurk

Iris in meer logische lieve pose

Jolanda met verleidelijke blik

Iris met klassieke belichting

Eline spontaan lachend tijdens de shoot.
Was niet de bedoeling, wel een leuke plaat

Deze foto is voor ons als ouders heel herkenbaar en hij hangt inmiddels groot uitgeprint aan de muur. Een van de weinige foto's waar het gelukt is om helemaal geen spiegeling in de brillenglazen te krijgen. Een bril is een lastig ding: het spiegelt , veroorzaakt schaduwen of bedekt de ogen. Maar iemand die altijd een bril draagt is wel een stuk herkenbaarder met bril, dus hij moet er eigenlijk bij op. Maar moeilijk is het.

Deze opname is buiten de studio gemaakt, met daglicht dat door het venster naar binnen komt. De reportageflitser heb ik er off-camera nog aan toegevoegd. Deze opname is een van mijn scherpste ooit, haar contactlenzen zijn in de grote versie zichtbaar.

De winnaars (er moest een top-3 gekozen worden):

Fotografisch, goed, mooi licht de rechterwang, iets teveel reflector nog gebruikt (licht van rechts). Achtergrond mooi diep zwart.

Bewust heel erg licht zodat vloer en achtergrond onzichtbaar worden. Nagemaakt van een voorbeeld uit een boek en dat is goed gelukt, hoewel er maar weinig tijd voor was.

Ook deze opname van Iris hangt inmiddels groot aan de muur hier thuis.

 En een extra winnaar, want het CKE heeft een thema Gouden Eeuw waar ik de volgende foto voor gemaakt heb:

Dit is bewust een afstandelijke, arrogante blik die ik opgezocht heb. Het licht is klassiek, de kleding is met een zwart t-shirt en een hydrofielluier niet Zeventiende-eeuws. Er zit nog een lichtvlekje rechts onder haar neus, die hoort er eigenlijk niet, maar ik ben er toch blij mee.

Samenvattend: dit is een vak apart, totaal niet te vergelijken met andere vormen van fotografie. Ik ben heel blij dat ik er een beetje aan heb mogen ruiken en het smaakt naar meer. In plaats van periodiek naar een fotograaf voor een gezinsportret denk ik er nu aan om af en toe een studio te huren, dan kun je voor hetzelfde geld je een paar uur helemaal uitleven, en het is nog leuk ook!

Bedankt voor het lezen,

Robert van Brug