Nikon 1 versus Nikon D300s

Na een eerder basistest van de Nikon 1, en een test met DSLR-objectieven, is het nu tijd om de prestaties van de Nikon 1 te testen in vergelijking tot de grote broer: de DSLR.

Het lijkt een oneerlijk vergelijk: een compacte systeemcamera (de Nikon 1 J1) tegen de veel duurderde spiegelreflexcamera D300s van hetzelfde merk. De D300s is ook nog eens van een veel duurder objectief voorzien en beschikt over een dubbel zo grote sensor. Op voorhand is de Nikon 1 kansloos, maar hoe goed komt hij dan toch uit de test? Komt hij misschien wel in de buurt?

Ik heb een hele serie opnamen gemaakt van een kleine replica van een soldaat uit het terracottaleger uit Xi'an, China. Met name de donkere achtergrond hierbij is heel geschikt om op hoge ISO waarden de ruis te meten.

Resultaat op ISO 3200:

De kwaliteit van de foto op Blogger laat wat te wensen over. Daarom staan een fullsize opname op Flickr.

Conclusie:
Ik was erg verbaasd door dit resultaat! De Nikon J1 presteert zó goed dat ik serieus dacht dat er iets fout was gegaan. Foto's door elkaar gehaald of iets dergelijks. Maar na een dubbelcheck bleek het wel degelijk te kloppen. En na vergelijk met de D300s moest ik concluderen dat hij het gewoon beter doet op het gebied van ruis. En de kleur van de Nikon 1 vind ik ook nog eens mooier. Poeh!

Na enig zoeken vond ik dat in het menu van de Nikon 1 de optie voor ruisonderdrukking op hoge ISO-waarden  op 'aan' stond. Aha, dat verklaart veel. Controle in het menu van de D300s leverde echter op dat dat hier ook het geval was. Dan kun je je afvragen hoeveel ruisonderdrukking de verschillende camera's toepassen, maar dat is eigenlijk niet zo relevant, toch?
Ik had echt gedacht dat de Nikon 1 het goed zou doen, maar toch ver zou achterblijven bij de spiegelreflexcamera. Bij de diverse compactcamera's die ik getest heb was dit altijd het geval. Maar de systeemcamera komt er niet conform de verwachting tussenin te zitten, maar doet het beter.

Wat betekent dit? Bye bye grote, dure, lompe, logge, lelijke spiegelreflex? Massaal over op systeemcamera's? Dit is uiteraard een persoonlijke afweging die ieder voor zich moet maken, maar de mijne kan ik wel delen.

Ik ga NIET over op een systeemcamera. De spiegelreflex geeft mij toch veel meer geavanceerd gebruiksgemak in de vorm van instellingen onder een daarvoor bestemde knop, zoals de ISO-waarde, de belichtingscompensatie, twee draaischijven voor diafragma en sluitertijd, enzovoort. En natuurlijk komt dat deels ook doordat ik er inmiddels aan gewend ben geraakt en allerhande zaken voor heb aangeschaft. Wel is het zo dat ik er graag een voor erbij zou willen hebben, in plaats van een compactcamera, liefst met een pancake zoomlens, die er nog niet is. En met een viewfinder. Dus toch een Nikon V1. Ik houd het in de gaten in ieder geval.

Maar het is wel zo dat de camerafabrikanten erin geslaagd zijn een compact alternatief voor de spiegelreflex te fabriceren. De 10 megapixel sensor van deze Nikon 1 uit 2012 doet het stukken beter dan de 12,3 megapixel sensor uit 2008 (?). En dat terwijl de pixeldichtheid/-grootte op de Nikon 1 veel hoger is. Wat een vooruitgang!

En hoe doet de concurrentie het? Er zijn nog vele andere fabrikanten die allemaal op de systeemcamera-trein zijn gestapt. Allemaal, behalve Canon, tot nu toe. Binnenkort meer resultaten van een onderling vergelijk, tegen een systeemcamera met veel meer megapixels.

Tot een volgende keer,

Robert

Systeemcamera's: toch een goed idee?

Recent heb ik hier een artikel geschreven over de verschillende soorten fotocamera's. Daar kwamen redelijk wat reacties op en sindsdien ben ik wat dieper in het fenomeen systeemcamera gedoken.

Allereerst de compactheid van systeemcamera's. Ik heb hier gemeld dat een systeemcamera ongeschikt is als camera om in je jaszak mee te nemen. Schuldige is de grote lens. Dat klopt nog steeds, maar er zijn ook pancakelenzen.

In combinatie met een pancakelens kan deze prima in een jaszak gestoken worden: klein en licht genoeg. En beter dan een compactcamera, veel beter zelfs. De pancakelenzen zijn zelfs kwalitatief een stuk beter dan de kitlenzen. Is het dan toch een optie?

Nou, nee. Dit is namelijk een lens met vaste brandpuntsafstand, wat betekent dat je niet kunt in- en uitzoomen. En dat wil de gemiddelde consument.

Maar er is meer: er zijn nu, in ieder geval van Panasonic voor het Micro Four Thirds systeem (ook een systeemcamera) ook pancake zoomlenzen. Dat zijn hele platte lenzen. Het is er nog maar 1, een 14-42 mm, maar dat zullen er wel meer worden in de toekomst.

Nou is de vraag of je voldoende hebt aan bovenstaande lens. Door de 2.0 cropfactor van Panasonic is dit een 28-84 mm lens. Een 3x zoom dus, wat niet echt indrukwekkend is, maar het bereik van dit lensje zal voor veel mensen voldoende zijn.

Aan de andere kant zijn er legio compactcamera's met een 10x zoombereik, of nog veel meer (tot 40x aan toe!), en veel daarvan zijn ook helemaal niet slecht. Maar die kunnen weer niet van lens wisselen en dat kan hiermee wel, een groot voordeel.

Ik moet bekennen dat ik door dit verhaal een beetje begin te geloven in systeemcamera's:

• Door de grotere sensor zijn ze kwalitatief beter dan een compactcamera.
• Met pancakelenzen (zoom) kun je het toch makkelijk meenemen.

Maar dan zou ik nog een stap verder willen gaan, nl. een toestel waar ik de lenzen van mijn spiegelreflexcamera ook kan gebruiken. Bij de Nikon 1 kan dat. Dankzij de adapter (TF1, kost 270 euro) kun je alle bestaande lenzen van Nikon gebruiken. Compact en veelzijdig, klinkt goed.

Sony biedt dit inmiddels ook. Even Googelen leert dat met de LA-EA2 (a EUR 380,=) hetzelfde gedaan kan worden als bij Nikon: koppel spiegelreflexlenzen aan een NEX systeemcamera.

Wordt vervolgd.

Robert van Brug