Vogelhutfotografie: Hut 4 Han Bouwmeester

Recentelijk heb ik weer een tijd in een vogelkijkhut gezeten. Na Hut 1 van Han Bouwmeester bezocht te hebben heb ik nu, weer samen met Wim Werrelman, Hut 4 bezocht. Dit is ook een boshut, maar nu betreft het een loofbos in plaats van een naaldbos. Bovendien is de lokale vogelwerkgroep hier niet direct in de buurt aanwezig, dus geen vogels met fel gekleurde ringen om de pootjes.

De administratieve afhandeling verliep weer prima, de routebeschrijving klopte en we konden op eigen gelegenheid de hut goed vinden. Het interieur van de hut is ongeëvenaard: een ruime hut van meer dan manshoogte. Er kan zelfs een beetje geijsbeerd worden in de hut. De hut is voorzien van 3 luikjes waar een dikke telelens probleemloos doorheen kan. Dan is er ook nog ruimte om te manoeuvreren en er zelf overheen te kijken. Om te voorkomen dat de vogels de fotograaf goed kunnen zien is de binnenzijde van de hut zwart geschilderd en hangt er bovendien een camouflagenet (niet voor de lens natuurlijk).
Het zitten is comfortabel op in hoogte verstelbare krukken. Ideaal is de aanwezigheid van schommelkoppen, 1 per kijkgat. Deze zijn van Benro, type GH2. Bovendien staan deze gemonteerd op een rail, waarmee de hele constructie soepel en geruisloos zijwaarts verplaatsbaar is. Een perfect systeem.

Voor de hut is een ruime waterbak waar op ooghoogte met de vogels naar gekeken wordt. Dit komt doordat de hut ingegraven is. Ooghoogte met het onderwerp is essentieel is voor de mooiste resultaten. Er staan diverse fotogenieke takken en stronken langs en rond de waterbak waar vogels op kunnen plaatsnemen. Om dit uit te lokken wordt er een zakje vogelvet meegeleverd wat op de stammen gesmeerd kan worden. Dit weten de vogels en ze beginnen het al te eten terwijl je er nog naast staat.

Kenmerkend voor deze hut is de moeilijke lichtval: het is een redelijk donker stukje bos waar lichtstralen door de open plekken in het bladerdak vallen. Dit zorgt voor een afwisselende lichtsituatie. Genoeg reden voor mij om alles in Manual mode te schieten.

Zeker in het begin van de dag, wij waren er voor 8 uur, is er nog weinig licht. Te weinig voor een f/8 combinatie, dus de 2x-teleconverter heb ik moeten vervangen voor een 1.4x, dat scheelt ruim een stop.
Dit leverde echter wel problemen op. De waterbak is namelijk behoorlijk groot, maar begint ook pas op 2 meter van de hut. Tot de achterzijde is het wel 7 meter, wat met 420 mm op een Full Frame body met vooral kleine vogeltjes erg ver is. Het is mij een raadsel waarom het zo gebouwd is, die afstand is echt een paar meter te veel van het goede. En niet alleen voor mij, ook 500 mm was niet voldoende.

Maar waar het om gaat is wat voor moois te zien valt. En dat viel nog het meeste tegen. Niet alleen hebben wij niet één speciale soort (Sperwer, Havik, Groene Specht) gezien, maar het was de hele tijd erg rustig. Ook de gewonere soorten als Koolmees en Merel waren niet veel aanwezig, er gingen hele perioden voorbij waarin letterlijk niets te zien was, ik heb het nog nooit zo rustig meegemaakt.

Uiteindelijk hebben we de volgende soorten gezien:

1. Koolmees
2. Pimpelmees
3. Merel
4. Vink
5. Roodborst
6. Glanskop
7. Heggenmus
8. Boomklever
9. Tjiftjaf
10. Muis. Geen vogel, maar wel leuk om rond te zien rennen.

Naast de voornoemde Sperwer en Havik had ik toch wel een Grote Bonte Specht verwacht, of een Eekhoorn, maar helaas.

Het aantal opnames dat ik uiteindelijk gemaakt heb valt tegen. Maar er zitten toch wel een paar tussen die ik de moeite waard vindt:

Opvliegende Tjiftjaf

Juveniele Roodborst

Vink

Muis

Bedankt voor het lezen,

Robert van Brug