![]() |
Links op de foto, mijn 'oude' 18-200 mm zoomlens.
Rechts de 105 mm macrolens.
|
Definitie:
Macrofotografie mag alleen zo genoemd worden als de vergroting groter of gelijk is aan 1.
Dat wil zeggen dat bij mijn camera met een beeldsensor van 16x24 mm, een onderwerp van die afmetingen beeldvullend in beeld wordt gebracht. Dat is leuk bedacht, maar probeer het maar eens. Nee laat maar, ik heb het al voor jullie geprobeerd, met een klein onderwerp dat iedereen wel kent.
![]() |
Een muntstuk van 1 euro, Italiaanse uitvoering met de Homo Universalis van Da Vinci erop. |
Ik vind het resultaat niet geweldig. Er staat te veel omgeving op de foto, ik wil alleen het muntstuk.
Een telelens dan? Fout gedacht. Hoe groter de brandpuntsafstand, hoe groter de minimale scherpstelafstand. Een 300 mm lens stelt pas vanaf 4 meter scherp en dan is het muntje nog veel kleiner in beeld.
Croppen, is dat een oplossing? Deels. Als je de foto om de munt heen wegsnijdt dan komt de munt wel groter in beeld, maar ook maar met een deel van de pixels:
Dit is een detail uit de vorige foto. Er zijn behoorlijk wat details zichtbaar, het begint op te vallen hoe beschadigd de munt in kwestie is. De 18-200 mm lens is dan ook niet slecht. Bovendien is de foto vanaf statief gemaakt en met zelfontspanner.
Als dit niet goed genoeg is heb je een macrolens nodig. De hele optiek van een dergelijke lens is volkomen anders, waardoor de minimale scherpstelafstand kleiner is, bij een hogere kwaliteit.
Hierbij dezelfde munt met de macrolens:
Nu het verschil duidelijk is gemaakt, zal ik de volgende keer ingaan op de beperkte scherptediepte bij deze vorm van fotografie. Ik hoop dat ik jullie de komende weken kan laten meegenieten van mijn leercurve in de macrofotografie!
Tot de volgende keer,
Robert van Brug
Mooi duidelijk verhaal Robert, ik hou je ontwikkeling in de gaten.
BeantwoordenVerwijderen