maandag 3 september 2012

Fotografie vanuit een boshut

Ik heb weinig geduld. En ik kan ook niet heel erg goed stil zitten. Dan weet u dat.
Het verklaart ook mijn voorkeur om foto's te maken terwijl ik zelf in beweging ben; ik loop graag rond, spul op de schouder en zie ik iets leuks dan schiet ik er lustig op los.
Al enige tijd echter zie ik foto's die vanuit schuilhutten zijn gemaakt en die zijn toch wel heel erg mooi. Tot nu toe heb ik me kunnen bedwingen om dat toch een keer te gaan proberen, maar afgelopen weekend was het dan toch zover: ik sloot mezelf een dag lang op in een kleine ruimte in een poging mooiere vogelfoto's te maken. En daar heb ik nog voor betaald ook. En om het nog wat spannender te maken: ik heb dit niet alleen gedaan, maar samen met mijn vaste fotomaatje Wim.

Deze hut bevindt zich in België, in Ravels (bij Turnhout).
Buitenzijde van de hut. 

Wat op de bovenstaande foto opvalt is dat er twee telelenzen uitsteken. Veel modernere hutten hebben tegenwoordig een eenrichtingsspiegel waar doorheen gefotografeerd kan worden. Dit heeft als nadeel dat er lichtverlies optreedt (ongeveer een stop, de helft van alle licht dus!) en de lichtkleur verandert zodat dit na afloop gecorrigeerd moet worden. Voordeel is dat de vogels niet doorhebben dat er een mens achter de ruit zit en je ongestoord je gang kunt gaan.
Deze hut is meer traditioneel van opzet met als voordeel dat alle licht de lens kan bereiken.

Binnenzijde van de hut. 

Het oppervlak bedraag 80 (de breedte!) bij 120 cm (de diepte). Het is net hoog genoeg om rechtop in te zitten. Dit is voor twee volwassen kerels erg krap. Als het wat warmer wordt in de middag en je begint wat te zweten... Voor iemand alleen is het echter prima!

2 Grote kijkgaten staan ter beschikking. Maar wat steek je daar doorheen?
Wim een full frame camera met 500 mm f/4 lens. En een 70-200 f/2.8 ernaast op een 1.5x cropfactor body. Past net door 1 gat, maar niet ideaal.
Ik zat met een 300 mm f/2.8 op een cropfactor body.
Nogmaals: als je alleen zit is twee lenzen met twee body's ideaal en werkt prima.
Meer lengte is niet nodig. Zelfs de kleinste vogeltjes kwamen groot in beeld.

Zoals op bovenstaande foto te zien is ligt de camera bijna op schoot, heel laag dus. Om nu een hernia te voorkomen is een hoekzoeker een belangrijk accessoire. Gelukkig hadden we die bij ons en die hebben de hele dag op de camera's gezeten.

En dan begint het lange wachten. Na een kwartier heb je het idee dat je het uitzicht al zou kunnen dromen. Er verandert de hele dag niets, dat is heel gek, iedere keer dat je opkijkt zie je hetzelfde. Enige variatie vormen de vogeltjes die al dan niet in het beeld zitten.

Met zijn tweeën heeft dus nadelen, maar ook belangrijke voordelen. Ten eerste is het een stuk gezelliger, je kunt samen genieten als er iets moois gebeurt, maar het belangrijkste is dat er maar één iemand hoeft op te letten. En pas als die wat ziet meld hij dit aan de ander. Ik had een e-reader meegenomen en we hebben ons die dag vermaakt met "De hommel en andere beesten", door Midas Dekkers. Lekker luchtig leesvoer. Om beurten wat lezen en observeren.

 Uitzicht voor een hele dag...

De bovenstaande foto is van net naast de hut gemaakt, de hut kijkt wel recht hier op uit.

Maar dan natuurlijk de belangrijkste vraag: was het de moeite waard? Oordeel zelf.

Kuifmees, de mooiste onder de mezen

Staartmees, de schattigste onder mezen

Grote Bonte Specht.
Hier was een doorkijkspiegel ideaal geweest: 1 klik van een camera en de spechten zijn verdwenen.

Fitis, uitschuddend na een badje

Appelvink, de grootste vinkensoort, uitgerust met indrukwekkende snavel.

Glanskop, een voor mij nieuwe soort, dat is altijd leuk

En verder:
  • Groene Specht
  • Koolmees
  • Pimpelmees
  • Zanglijster
  • Boomkruiper
  • Boomklever
  • Gaai (gezien de lokatie een Vlaamse Gaai)
  • Bonte Vliegenvanger
  • Eekhoorn (ok, het is geen vogel, maar toch leuk om te zien)
Maar de hoofdattractie van de hut, de reden dat de hut gebouwd is, is de Havik. En die hebben we niet gezien. Toch was het de moeite waard.

Naarmate je langer ergens mee bezig bent komt de lat steeds hoger te liggen. Er moeten steeds mooiere/betere foto's gemaakt worden. Nu laten vogels zich niet als modellen over de catwalk dirigeren dus dit is lastig. Een van de belangrijkste factoren in deze vorm van fotografie is de vraag hoe je dichtbij een wild dier(tje) kunt komen. Met een kijkhut lukt dat. Op slechts 4-5 meter van vogels moet het lukken om aansprekende foto's te maken. 

De keerzijde is dat de foto's er gekunsteld uit kunnen zien. Deels is dit op te lossen door alleen natuurlijke materialen (uit het omringende bos) te gebruiken bij de aanleg van de hut. En door er rekening mee te houden bij het maken van de foto. De foto hierboven van de specht zal niet makkelijk in de vrije natuur gemaakt worden. Foto's van een perfect stil vijvertje met een drinkend/badend vogeltje erbij doet al snel kunstmatig aan. Maar ja, het is wel mooi. Oordeel zelf of dit mooi is of niet. Ik heb alleen willen laten zien hoe zo'n hut eruit ziet en wat de mogelijkheden zijn. 

Hopelijk weer tot een volgende keer. Bedankt voor het lezen.

Robert van Brug

2 opmerkingen:

  1. Knap gedaan hoor, het stilzitten en de vogels op de kiek. Wat zal je het moeilijk gehad hebben, maar het is zeker de moeite waard geweest.

    Groetjes Von

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Mooi blog heb je Robert, ik zet je in mn lijstje!

    BeantwoordenVerwijderen